maandag 7 november 2011

Noga

foto-zelfgemaakte-noga

Mijn broertje vertelde verlekkerd over de noga die hij tijdens zijn vakantie in Frankrijk had gegeten en over zijn poging om het zelf te maken. Daarna las ik in de Delicious van augustus een nogarecept. Natuurlijk moest ik het toen ook een keer zelf proberen. Het resultaat? Lekkere noga. Je proeft de honing. Hij is een tikje kleverig, dus snijden gaat lastig. Het mes in water dopen maakt het gemakkelijker. Twintig minuten mixen met een handmixer is best lang. En dan ben ik ook nog bang dat ik dat ding opblaas, wat ik volgens mij al 3 keer eerder heb gedaan met een mixer. Verder heb ik ook nog een pond suiker verknald door er aangebrande karamel van te maken. In het recept staat namelijk dat het best even duurt voordat de suikersiroop de temperatuur van 145C heeft bereikt. Toen ik na "even" de temperatuur controleerde zat ik al op ruim 170C. Ik zette de pan terug op het fornuis waarvan ik dacht dat het vuur uit stond. Niet dus, anders had ik dus nog harde karamel (kun je mooi "goudstof" van maken) gehad. Het kneden van de noga was ook nogal een plakkerig gebeuren. Ga ik dit nog een keer doen? Ik denk het niet, maar als je nogaverslaafd bent, is het wel de moeite waard. Je kunt je favoriete noten of gedroogde vruchtjes erdoor mengen of een druppel kleurstof toevoegen, en de smaak is erg goed.

Hieronder het recept uit de Delicious in eigen woorden en een iets andere vulling.

Noga

(voor ongeveer 1,5 kilo)
  • 150 gram blanke amandelen
  • 150 gram amandelen met vlies
  • 525gram fijne kristalsuiker
  • 135 gram glucosestroop
  • 375 gram vloeibare honing
  • 100 gram gepelde pistachenoten, ongezouten
  • 100 gram gedroogde cranberries
  • 1 eetlepel heel fijngeraspte citroenschil
  • 75 gram eiwit (ongeveer 3 stuks)
  • ouwel (eetpapier)
Bekleed een vorm van ongeveer 20 bij 30 cm met eetpapier. 
Rooster de amandelen, terwijl je ze geregeld omschudt, in een droge koekenpan tot ze goudbruin zien. Je kunt dit ook in een oven van 160C doen.
Doe de suiker en glucosestroop in een pan met dikke bodem. Verdeel het gelijkmatig over de bodem. Doe er 75 ml water bij. Verdeel dit ook gelijkmatig. Zet de pan op laag vuur om de suiker te laten smelten en op te lossen. Roer niet. Je kunt eventueel heel voorzichtig een beetje met de pan schudden of de pan iets verplaatsen om het mengsel gelijkmatig te laten smelten. Zet het vuur hoger als de suiker is opgelost. Laat koken tot je een siroop van 145C graden hebt. Het begint dan lichterbruin te worden, maar nog steeds vrij licht van kleur.
Doe de honing in een andere pan en laat dit koken tot het 130C is. Roer niet.
Je moet beide siropen tegelijkertijd maken, maar begin wat later met de honing. 
Als de beide mengsels een aardig eind op weg zijn, klop je de eiwitten stijf. (ik vond dat beide mengsels redelijk snel op temperatuur waren dus als je het te lastig vindt om, terwijl je op de temperatuur van de suiker moet letten, ook eiwit moet kloppen, kun je best, zodra je begint met verwarmen beginnen met de eiwitten.)
Meng amandelen, pistachenoten en cranberries door elkaar op een bakplaat en zet even in een warme oven zodat ze warm met het mengsel gemengd kunnen worden.
Schenk de hete honing rustig bij het stijfgeklopte eiwit terwijl je op halve kracht blijft kloppen. Giet daarna de suikersiroop erbij. Denk eraan dat de honing en suiker echt heet zijn.
Blijf 20-30 minuten kloppen tot het taai wordt. (dan is een standmixer dus erg handig)
Schep het mengsel op een iets vochtig werkblad en maak je handen ook vochtig. Kneed de noten en citroenrasp erdoor. Dit plakt. Verdeel het mengsel over het eetpapier in de vorm. (ik bedekte ook de bovenkant met eetpapier om het op die manier zonder al te veel plakken plat te kunnen drukken)
Laat nog 3 nachten rusten.

2 opmerkingen:

  1. Een tikje kleverig??? Eigenlijk was hij niet met je handen te eten. Maar wel heeeeeeeel erg lekker.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat komt omdat ie een hele middag in een plastic zakje heeft gezeten. Als je m netjes in een doos bewaart, valt het wel mee. Ik kan er tenminste redelijke stukjes van maken. Maar uiteindelijk is de smaak het belangrijkste, en het klopt dat ie erg lekker is.

    BeantwoordenVerwijderen