donderdag 16 oktober 2014

Alles over eetrijpe mango's en avocado's - bezoek aan Nature's Pride

Na een hele steile helling (respect hoor Monica) sta je ineens boven de kassen. Een fantastisch uitzicht over de daken van glas heb je vanaf het duurzame gebouw van Nature's Pride. Op uitnodiging van KOHW mocht ik daar, samen met een aantal andere foodbloggers, een kijkje achter de schermen nemen en het verhaal over de eetrijpe mango's en avocado's horen.

Eerst een presentatie over de onstaansgeschiedenis van het bedrijf en wat cijfers. Wel concurrentiegevoelige informatie, dus hoeveel zeecontainers vol met mango's, avocado's, asperges, vijgen, limoenen, passievruchten, ananassen en de overige bijna 300 producten er jaarlijks worden ingevoerd moet ik jullie schuldig blijven. Daarna mogen de witte jassen aan de superhippe (not) mutsjes op. Langs het kantoorpersoneel en inpak- en sorteerbanden op weg naar de mangostraat.


Fascinerend om te zien hoeveel die mensen van hun mango's en avocado's weten en daarover willen vertellen. Ik vraag me trouwens wel af wat zij antwoorden op de vraag wat hun beroep is. Er werd de hele tijd gesproken over snijden. "Ja, ik ben snijder." Klinkt wat gruwelijk.

Goed, er wordt dus in die mango's en avocado's gesneden. Weet je dat je in een avocado drie kleuren kunt onderscheiden met elk een eigen smaak? De buitenste ring is lichtgroen, dan komt lichtgeel en het stukje bij de pit is donkergeel en smaakt het meest intens. Niet dat dat zoveel uitmaakt als je guacemole maakt, want dan prak je toch alle kleurtjes door elkaar. Het maakt wel uit of de avocado het in zich heeft. Als bij de eerste test van een partij blijkt dat een avocado die drie kleuren niet heeft, wordt het nooit wat, alle mogelijkheden op het gebied van luchtvochtigheid en temperatuur ten spijt. Dan is-tie gewoon te vroeg geoogst. Een vrucht groeit nog altijd aan een boom en niet in een pakhuis met allerlei technische snufjes. Daarom maakt het bedrijf ook strakke oogstafspraken met hun telers, waarbij Nature's Pride vergeleken met andere bedrijven relatief laat laat oogsten wat de smaak natuurlijk alleen maar ten goede komt. Ook vindt er een soort kruisbestuiving plaats. Een ervaren teler uit het ene werelddeel gaat de startende boer in het andere mangokweekles geven.

Daarna tijd voor lekkere hapjes die in de kantine door de kok waren klaargemaakt. De werknemers van Nature's Pride boffen maar met zo iemand. Als werknemer moet je natuurlijk ook weten wat je verkoopt. Daarom staat er 1 keer per maand een product in de spotlights waar ook een proeverij bij hoort. Geen straf lijkt mij.

Naar huis kregen we een hele mooie paarse Nature's Pride doos vol exoten mee naar huis waar volop mee gekookt is:
  • kokos-papaja-schnitt
  • cactusvijgen in een dressing bij een salade met onder andere waterkers. Een volgende keer toch maar door een zeef wrijven want de pitjes zijn net steentjes. 
  • kumquat in een salade en saus
  • pitahaya (lekkerder dan die ik in Thailand at) gewoon in een fruitsalade met de physalis bij de lunch. Bij de kaapse kruisbes, de andere naam voor physalis, had ik een zwolse balletjes-associatie. Vreemd maar wel lekker.
  • passievucht in een meringuetaart

Geen opmerkingen:

Een reactie posten