Of ze netjes 1 voor 1 met de hand in het bakje gelegd waren, zo strak en recht lagen de trosjes rode bessen in het doosje. Waarschijnlijk is dat ook gebeurd, want rode bessen zijn best kwetsbaar dus de vraag is of een machine het goed kan doen. De trosjes waren ook recht en lang. Kijk maar:
Eerlijk gezegd zijn rode bessen voor mij een zomerproduct. Dus ik was een beetje verbaasd dat ze in de herfsteditie van de #foodybox zaten. Natuurlijk weet ik wel dat je rode bessen het hele jaar door kunt kopen. Ik dacht eigenlijk dat ze dan gewoon van een andere plek op de wereld kwamen waar het dan oogsttijd was. Toen ik een beetje rondneusde op de site van de berrybrothers, de teler van deze rode bessen, stuitte ik op de term ULO. Een beetje zoeken op internet leerde mij dat dat een manier van bewaren is van onder andere rode bessen waardoor ze maanden goed kunnen blijven. Dus vandaar dat je met kerst ook ineens zoveel rode bessen ziet. In eerste instantie was mijn gedachte "dus vers is niet net geoogst". Maar waarom zou je met rode bessen dan niet hetzelfde doen dat met appels en peren al decennia gebeurt? En daar vind ik het niet vreemd van.
Rode bessen kunnen heel zuur smaken. Wij aten ze vroeger gerist en omgeschept met een beetje witte basterdsuiker. Deze rode bessen waren ook wel friszuur, maar ook fruitig. Een echte rode bessensmaak. Dat zure in de bessen combineert dan met het (erg) zoete van de witte chocolade botercrème waar de taart mee bestreken is. Dat kwam uit een bakje dat in dezelfde foodybox zat. De crème smeerde goed uit na een paar (echt maar een paar) tellen in de magnetron, maar was voor mijn smaak toch een tikje te zoet.
Taart met rode bessen en witte chocolade botercrème
- 150 gram boter (kamertemperatuur)
- 150 gram suiker
- 3 eieren
- 1/2 flesje rumaroma
- 150 gram bloem
- 1 theelepel bakpoeder
- 300 gram rode bessen
- 15-20 gram witte basterdsuiker
- 1,5 blaadje gelatine
- 1 bakje witte chocolade botercrème