Vakantie-eten 2020-3 - Steak

Het steak eten in de meivakantie in Texas ging dus niet door. Dat vonden de heren wel balen. De steak van zo'n anderhalf jaar geleden was een goede herinnering. Zo'n goede herinnering dat deze zelfs de basis vormde voor een CKV-foto-opdracht voor GZQ. De uitvoering van die opdracht leidde zelfs tot een goede steak hier op ons bord tot verbazing van manlief. En dat zelfs meerdere keren, want ik kocht een stuk rib-eye van 2,4 kilo bij de Sligro, herkomst Zuid-Amerika. Dat was natuurlijk niet in 1 keer op. 

De dag van de fotosessie aten we elk een steak van zo'n 175-200 gram. Dat vind ik veel vlees, maar valt in het niet bij de steaks die de mannen in de VS aten. Medium-rare in de grillpan klaargemaakt. Mèt friet en een lekkere salade. Later in de zomer maakte ik de steaks op de bbq klaar. Een verhaal over de perfecte steak ga je hier niet vinden. Ik wrijf ze in met peper/zout of een bbq-rub en daarna wat olie. De grillpan moet goed heeft zijn en de bbq natuurlijk ook. En dan haal ik ze er redelijk snel af, want manlief heeft zijn steak liever te rood dan te gaar. Daarom zorg ik er wel voor dat het vlees al op kamertemperatuur is, want anders blijft het te koud van binnen. Vervolgens moet je het vlees laten rusten, maar op de een of andere manier gaart het dan toch vaak nog door. Dus daar ben ik nog niet over uit. Te lang laten rusten is ook niet lekker omdat het vlees dan toch te ver afkoelt. Zeker bij rib-eye, met het vet erdoor geaderd, dat wil je niet te koud eten. Want dan stolt het vet weer, en dat is niet lekker. Dus ook uit dat oogpunt kun je beter een niet te grote steak eten. Twee kleintjes is dan een beter idee. 

Helaas kan ik geen foto van een eindresultaat meer terug vinden.