Courgette gevuld met tomaat, paprika en olijf

De courgette is nog niet eigen tuin, maar er zitten al wel minicourgettetjes aan mijn planten: gele rechte en groene bolcourgette. Dus als alles een beetje gaat groeien kom ik over een aantal weken weer om in de courgettes. Mannetje Q is daar niet zo gelukkig mee. Zijn commentaar op deze maaltijd  was dat hij niet van dat groene wou. (moet ie wel hoor) Dat wordt straks dus: niet van dat gele. Ik snap dat niet helemaal, want courgette is redelijk neutraal van smaak. Je moet er echt wat mee doen om het lekker te maken.

Wij aten hier nog zelfgebakken brood. Dat vindt mannetje Q wel erg lekker.

Courgette gevuld met tomaat, paprika en olijf

(2 personen)

• 1 grote courgette
• 1 eetlepel olijfolie
• 1/2 ui, gesnipperd
• 1 teentje knoflook
• 1 rode paprika
• 2 tomaten
• 2 eetlepels groene olijven
• 2 eetlepels fijngehakte verse kruiden zoals rozemarijn, salie, oregano en basilicum (wees matig met de rozemarijn)
• 2 dl groentebouillon
• 50 gram oude kaas, in miniblokjes

Snijd de courgette in de lengte doormidden en hol (bijvoorbeeld met meloenbolletjessteker) de courgette uit tot er nog ± 1/2 cm vruchtvlees aan de schil zit. Hak het uitgestoken vruchtvlees fijn.

Snijd de paprika en tomaat in kleine stukjes en hak de olijven grof. Verhit de olijfolie en fruit de ui hierin een paar minuten. Voeg knoflook, paprika en tomaat toe. Laat ± 5 minuten pruttelen. Voeg dan het courgettevruchtvlees toe en laat nog 5 minuten pruttelen. Roer de olijven en de kruiden erdoor. Proef en breng op smaak met peper en zout. 

Verhit de courgettehelften 3 minuten op vol vermogen in de magnetron. Verhit de bouillon en giet in een ovenschaal waar de courgettehelften net in passen. Vul de courgettes met het groentemengsel. Bestrooi met de kaas. Laat de courgettes 20-25 minuten in een oven van 180C gaar worden. Zet ze eventueel de laatste 5 minuten onder de grill.

Risotto met 14 peultjes

Ja, je leest het goed. Er gingen 14 peultjes in deze risotto. In mijn tuin heb ik peultjes staan. In het begin waren ze een beetje zielig, maar er begonnen toch bloemetjes in te komen. Toen keek ik eens goed, en zag tot mijn verbazing dat er al peultjes van zo´n 6 cm lang aan zaten. Tijd om te oogsten dus. Maar ja, in totaal maar 14 peultjes. Gelukkig was ik alleen en maakte ik een lekker bord (nou ja, 2 borden) risotto er mee klaar. 14 peultjes is niet echt veel groente. Daarom at ik er nog een bord sla/komkommer/tomaat/paprika bij.

Risotto met 14 peultjes

(1 persoon)

• 2 eetlepels olijfolie
• 1 sjalotje, gesnipperd
• 1 klein teentje knoflook
• 100 gram risottorijst
• scheut witte vermouth (of witte wijn)
• 1 groentebouillonblokje
• 6 dl water
• 14 peultjes (meer mag natuurlijk ook)
• peper
• 50 gram parmezaanse kaas, geraspt

Verhit de olie in een kleine braadpan. Fruit hierin het sjalotje en de knoflook een paar minuten. 

Breng ondertussen het water aan de kook en verkruimel het bouillonblokje erboven. Houd op laag vuur heet. 

Haal de peultjes af en snijd in 2-3 stukjes. Blancheer ze 2 minuten in de bouillon. Schep eruit met een schuimspaan en spoel even af onder de koude kraan. Zet zolang opzij.

Voeg na de paar minuten de rijst toe aan het uiknoflookmengsel. Schep om zodat alle korrels met een laagje olie bedekt zijn. Blus af met de scheut vermouth. 

Voeg dan scheut voor scheut de bouillon (waar je de peultjes in hebt gekookt) toe en blijf roeren. Na 15-20 minuten moet de rijst gaar zijn. Misschien hoef je niet alle bouillon te gebruiken. 

Roer de peultjes door de rijst. Breng op smaak met peper. Roer dan de parmezaanse kaas erdoor. Het moet een tikje smeuïg blijven.   

Preisoep met champignons

Het resultaat van het opmaken van restjes. Nu zul je misschien denken: een pond prei, dat is toch niet echt een restje? Wel als manlief een week weg is, en je een kilo prei, een kilo witlof, een kilo paprika, een bakje champignons, een stronk broccoli en nog wat groente koopt. Niet helemaal strak gepland, maar gelukkig kan er van bijna alles soep worden gemaakt.

Preisoep met champignons

• 20 gram boter
• 1 ui, gesnipperd
• 1 aardappel, geschil en in blokjes
• 5 takjes tijm
• 500 gram prei (groen en wit), gewassen en in ringen
• 1 groentebouillonblokje
• (cayenne)peper en zout
• klontje boter
• half bakje champignons, in plakjes

Verhit de boter in een pan met dikke bodem. Laat niet bruin worden. Voeg ui en aardappel toe en 4 takjes tijm (akjes  mogen ook). Roer even en laat dan 10 minuten op het laagste vuur ± 10 minuten zweten. Doe dan de prei erbij. Voeg het bouillonblokje en 0,8 liter kokend water toe. Laat 10-15 minuten koken totdat de prei goed gaar is. Pureer de soep dan. Misschien dat er een enkel takje van de tijm zichtbaar blijft, maar dat vis je er maar uit. Breng op smaak met (cayenne)peper en zout.

Terwijl de prei gaart, bak je de champignons in een klontje boter. Bestrooi met een beetje peper en zout en de blaadjes van het laatste takje tijm.

Schep de soep in kommen en verdeel de champignons erover. 

Gehaktbrood

Ik zag laatst mijn schoonmoeder gehakt aanmaken voor gehaktballen en zij gebruikte de mixer met kneedhaken om het gehakt en de kruiden te mengen. Dat vond ik wel een handig idee. Bij het maken van dit gehaktbrood deed ik dat ook, en het werkte prima.

Gehaktbrood

• 1 ui, gesnipperd
• 1 eetlepel olijfolie
• 1 teentje knoflook
• 2 ansovisfilets
• 1 eetlepel verse salie, fijngehakt
• 1 eetlepel verse rozemarijn, fijngehakt
• 50 gram groene olijven, grof gehakt
• 1 boterham, zonder korstjes
• 3 eetlepels melk
• 500 gram gehakt
• 1 ei
• cayennepeper naar smaak

Verhit de olijfolie in een koekenpan. Fruit de uien een paar minuten. Voeg dan het uitgeperste teentje knoflook en de ansjovis toe. Fruit nog een paar minuten en wrijf zodat de ansjovis als het ware oplost. 

Week de boterham een paar minuten in de melk.

Doe alle ingredienten in een kom en meng alles goed door elkaar. Doe over in een kleine ovenschaal waar het gehakt een laag van ongeveer 3 cm in vormt. Bak het gehaktbrood 30 minuten in een oven van 180C. 

Giet voor het serveren het vocht dat eruit gelopen is af.  

Stracciatellabanaankwarktaart

Waarom heeft iemand ooit bedacht dat bananenlikeur groen moet zijn? Bananen zijn geel. Tenminste de buitenkant. De binnenkant heeft, zeker als je een banaan pureert, een nogal onbestemde kleur. Dat die kleur niet gekozen is, dat kan ik me nog wel voorstellen. Maar daarom deze keer dus een groenige taart.

Stracciatellabanaankwarktaart

(vorm doorsnee 22 cm)

• 150 gram mariabiscuitjes
• 75 gram boter of harde margarine
• 50 gram pure chocolade
• 3 blaadjes gelatine
• 1 deciliter yoghurt
• 450 gram stracciatellakwark
• 2 deciliter slagroom
• 30 gram suiker
• 1 blaadje gelatine
• 3 eetlepels bananenlikeur
• wat citroensap
• 1-2 bananen

Verkruimel de biscuitjes tot fijne korrels. Smelt de boter in een pannetje maar laat niet bruin worden. Meng de kruimels met de gesmolten boter.

Bekleed de bodem van de springvorm met bakpapier. Verdeel het kruimelmengsel over de bodem van de springvorm. Zet de vorm een kwartiertje in de koelkast.

Breek de chocolade in stukjes en doe  in een hittebestendig kommetje. Hang  het kommetje boven bijna kokend water en laat de chocolade smelten. Strijk de gesmolten chocolade uit over de bodem met een lepel. Zet weer een kwartiertje in de koelkast.

Week de 3 blaadjes gelatine ± 5 minuten in koud water. Verwarm de yoghurt,  maar laat niet koken. Knijp de gelatine uit en los op in de hete yoghurt.  Laat een beetje afkoelen. Doe de kwark in een kom en meng de yoghurt er door. Klop de slagroom stijf met de suiker.  Spatel de  slagroom door het kwarkmengsel.  Proef of je het zoet genoeg vindt. Verdeel de kwark over de koekbodem en laat minimaal 4 uur opstijven in de koelkast. 

Week het ene blaadje gelatine ± 5 minuten in koud water. Verwarm de bananenlikeur. Knijp de gelatine uit en los op de warme likeur. Voeg nog 4 eetlepels water toe.  Laat de gelei afkoelen tot ie lobbig begint te worden. Snijd de banaan in dunne plakjes en bestrijk met citroensap om te voorkomen dat ze heel erg bruin worden. Verdeel de plakjes banaan over de bovenkant van de taart en verdeel - met een kwastje - de gelei erover.  Laat nog minimaal 2 uur in de koelkast opstijven. 

Mie met prei, paprika, cashewnoten en kokos

Poeh, wat valt hier nu weer over te vertellen. Er lag nog paprika en prei, ik had kokosmelk ergens anders voor anders gebruikt, en toen werd het dit. Mannetje Q was wel geïnteresseerd in het pakje mie. Ik had een keer dunne eiermie in plaats van mihoen, dus hij moest even ontdekken hoe zo´n blok samengeperste mie eruit zag.  Helaas was hij niet meer zo geïnteresseerd toen het op zijn bord lag.

Mie met prei, paprika, cashewnoten en kokos

(2 personen)

• 2 eieren
• peper, zout
• scheutje melk of water
• klontje boter
• 125 gram dunne eiermie
• 1 eetlepel zonnebloemolie
• 250 gram prei, in dunne ringen
• 1 gele paprika, in kleine stukjes
• 2 teentjes knoflook
• 1/2 theelepel sambal
• 1 dl kokosmelk
• scheutje vissaus
• 75 gram cashewnoten, grof gebroken
• 2 eetlepels verse koriander, fijngehakt

Klop de eieren los met wat melk of water en roer er wat peper en zout door. Verhit een klontje boter in een koekenpan en bak van de helft van het ei een dunne omelet. Doe over op een bord, rol op en snijd in dunne reepjes. Doe hetzelfde met de rest van het ei.

Bereid de eiermie volgens de aanwijzingen op de verpakking en bewaar zolang in een zeef. 

Verhit de olie in een wok. Bak de prei 2 minuten. Voeg dan de paprika en bak nog 3 minuten. Voeg dan de knoflook en sambal toe. Schep goed door elkaar. Voeg de kokosmelk toe en laat even pruttelen. Breng op smaak met wat vissaus (of zout) en misschien nog wat meer sambal als je van pittig houdt. Schep de omeletreepjes erdoor. Spoel de mie nog even af met koud water zodat ie niet meer kleeft en roer door de groente. Schep om totdat de mie heet is. Bestrooi met de cashewnoten en koriander. 

Aardbeienmousse

De aardbeien die ik had gekocht, waren niet zo zoet als ze leken. En op sommige zaten ook wat plekjes. Daarom heb ik ze op deze manier verwerkt. Op deze manier waren ze wel lekker.

Aardbeienmousse

• 250 gram aardbeien
• 20-40 gram suiker (afhankelijk van hoe zoet de aardbeien zijn, en hoe zoet je het wilt)
• 1 eetlepel sinaasappellikeur
• 2,5 blaadje gelatine
• 1,5 dl slagroom

Week de blaadjes gelatine ± 5 minuten in koud water. 

Was de aardbeien en verwijder daarna de kroontjes. Dep ze droog. Pureer de aardbeien met de sinaasappellikeur en suiker. Verhit 3 lepels van de puree. Roer hierin de uitgeknepen gelatine helemaal  op. Roer dit door de rest van de aardbeienpuree.

Klop de slagroom stijf. Spatel de geslagen room voorzichtig door de aardbeienpuree. Doe over in een bakje (of alvast in de serveerschaaltjes) en laat 3-4 uur in de koelkast opstijven. 

Appelcitroentaart

Omdat mannetje Q en ik maar met z´n 2-en waren, moest er een taart komen die wel een paar dagen goed zou blijven. Appeltaart is dan een goede optie, maar ik wou eigenlijk niet mijn standaard appeltaart maken. Dus bedacht ik deze variant. Ik maakte wel hetzelfde deeg, ook al is dat lastig uit te rollen. Verder weekte ik de rozijnen in wat limoncello, en mengde ik de appels met een paar lepels citroenmarmelade. Mannetje Q vond het een erg geslaagde variant. Alle keren had hij binnen no time zijn schoteltje leeg, en zat dan bij mij te bietsen.

Appelcitroentaart

(vorm van 22 cm doorsnee)

• 250 gram zelfrijzend bakmeel
• 150 gram boter, in blokjes
• 125 gram witte basterdsuiker
• 1 ei
• eventueel 2 theelepels citroenrasp
• 500 gram appel, geschild en in blokjes
• 75 gram rozijnen
• eventueel 1 eetlepel limoncello
• 4 eetlepels citroenmarmelade

Klop het ei met een drupje water los in een kommetje. 

Doe bloem, boter, suiker, de helft van het ei en eventueel citroenrasp in de kom van de keukenmachine. Meng tot een samenhangend deeg. Voeg eventueel nog een drupje koud water toe. Verdeel het deeg in 2 ongelijke delen: ± 1/3 en 2/3. Leg een half uurtje in de koelkast.

Doe de rozijnen en limoncello in een schaaltje en warm even op in de magnetron. Als je geen limoncello wilt gebruiken, gebruik dan gewoon wat water. 

Bekleed de bodem van de taartvorm met bakpapier en vet de zijkanten in. Druk de kleinste deegbal op de bodem van de vorm uit. Meng de appels, rozijnen en marmelade. Verdeel dit over de bodem, maar laat aan de randen zo´n 1,5 cm vrij.

Verwarm de oven voor tot 180C.

Rol de grote deegbal uit tot een ronde lap die groot genoeg is om de hele bovenkant te bedekken en vervolgens op de opgehouden rand vast te plakken. Dit gaat vrij lastig omdat het deeg best plakt. Met behulp van 2 siliconenbakvelletjes en een paletmes lukte het mij. Bedek de taart met deze lap en plak vast op de vrijgehouden rand. Bestrijk met het achtergehouden ei.

Bak de taart 50 minuten in een oven van 180C.  

Gepaneerde en gefrituurde zalm

Mannetje Q en ik aten deze hoeveelheid met z´n 2-en. Samen met de worteltjes en de aardappelbolletjes, die ik een beetje ruim had ingeschat, hadden wij onze buik behoorlijk vol zitten. Maar het was ook lekker. De zalm was (gelukkig) sappig gebleven. Ik was een beetje bang geweest dat ie te droog zou worden, maar gelukkig had het korstje ´m goed beschermd.

Gepaneerde en gefrituurde zalm

(2-3 personen)

• 300 gram verse zalmfilet
• srupje olijfolie
• 2 eetlepels verse kruiden, fijngehakt
• 1 ei
• peper, zout
• 3 eetlepels melk
• paneermeel
• olie om te frituren

Snijd de zalm in 4-6 gelijkmatige stukken. Dep droog. Bestrijk de bovenkant met een klein beetje olie en verdeel de kruiden erover. Druk goed aan.

Klop in een diep bord het ei los met de melk en zout en peper. Doe het paneermeel in een ander diep bord. Wentel een stuk zalm in het ei. Laat het teveel eraf druppen en wentel dan in het paneermeel. Druk goed maar voorzichtig aan. Herhaal deze stap. Paneer op deze manier alle stukken zalm. Als je tijd hebt kun je tussen de paneerbeurten door de zalm een half uurtje in de vriezer leggen. 

Verhit een laagje olie in een klein pannetje, waar de zalm in past. Bak/frituur de zalm in 8-10 minuten gaar en bruin. Zorg dat je de zalm geregeld omdraait, zodat het korstje aan alle kanten knapperig wordt. 

Vakantie-eten (4) - van lief schaapje tot lekkere sjasliek

Een kleine waarschuwing: lees de titel nog een keer, bedenk dat dit blog over eten gaat, en maak dan voor je zelf uit of je alle foto´s wilt bekijken.

Bij het maken van de vakantieplannen had ik geopperd dat ik wel een kip wou slachten. In Kazachstan is dat allemaal net iets gemakkelijk om te doen. De uitkomst hiervan was dat er een schaap geslacht ging worden en dat we sjasliek gingen eten. Laat ik voorop stellen dat ik niet zelf heb geslacht. Dat is toch mannenwerk. Als jongen wordt je geleerd om zorgvuldig te slachten en krijg je heel erg op je donder als je dat niet doet. Respect voor het dier staat hoog in het vaandel. Degene die tijdens de picknick het schaap slachtte was 9 toen hij het van zijn vader leerde. Dat kon je ook wel zien. Het beest werd met één snee de keel door gesneden, daarna van de vacht ontdaan, en aan één poot opgehangen van waaruit het in stukken werd opgesneden.

In principe wordt alles van het schaap gebruikt. Je maakt toch niet voor niets een dier dood? De longen, hart, lever zijn of in de stoofpot of de sjasliek gegaan. Ik moet alleen zeggen dat ik ze niet herkenbaar terug heb zien komen. De darmen worden normaal gesproken schoon gespoeld met heet water, en daarna gebruikt voor worst maken, maar dat hete water was er niet op het idyllische plekje waar we in 4 uur over hobbelwegen heen gereden waren. En de schapenkop was heel netjes op een tak gelegd, maar deze is niet klaargemaakt. Dus de traditie dat je als eregast een stuk van de kop (met oog) krijgt, is niet zo erg traditioneel. Gelukkig maar. De verhalen die ik gelezen had over een vergelijking met het eten van een oester hadden mij toch geen zucht van verlichting opgeleverd, want daar houd ik namelijk niet van.

Wat aten we dan wel? De mooie stukken vlees en vet (wat zit er bij de staart een klomp vet zeg) werden in stukken gesneden en in een marinade (uit een zakje!) gestopt. Dat zou later sjasliek worden. De botstukken, ribben en dergelijke, werden gestoofd met aardappels, wortel en kool in een grote pan/schaal op een soort barbecue met deksel. Dat was, na de thee, de 2e gang. En het toetje was dan de sjasliek.

Wat vond mannetje Q ervan? Hij mocht zelf weten of hij ging kijken, en koos ervoor om ergens anders te gaan zitten lezen. Maar ja, hij heeft ook niet van het schaap gegeten, dus consequent was hij wel.

Hieronder een fotoserie van de slacht van een schaap.

het schaap ging mee in de kattenbak

het uur der waarheid

het leegbloeden

de vacht wordt verwijderd, de ingewanden eruit en het vlees wordt al hangend in stukken gesneden

het vlees wordt gesorteerd en kleiner gesneden

de stoofpot wordt bereid

resultaat: lekkere stoofpot

de sjasliek op de bbq

en de sjasliek op het bord

Onze andere eetavonturen in Kazachstan vind je hier:

• Een klein overzicht
• Het nationale gerecht van Kazachstan: beshparmak
• Wat zijn de Kazakken zonder hun chai (thee)?

Citroenmarmelade

Bijna alle potjes marmelade zijn weggegeven of leeggegeten, dus tijd voor een nieuwe lading. Deze keer is het citroenmarmelade geworden. Ik vind het altijd zo lekker ruiken als ik citroenen pers of rasp.

Citroenmarmelade (± 11 potten van 450 gram)

• 1,25 kilo citroenen 
• 2 sinaasappels 
• 3,2 liter water 
• stukje kaasdoek of ander lapje 
• 2,2 kilo suiker 

Gebruik het liefst biologisch fruit. Boen anders de citroenen en sinasappels heel goed schoon. Pers de vruchten uit. Doe het sap in een (geen aluminium) pan of kom. Doe het water erbij.
Verwijder het vruchtvlees en witte vlies uit de schil. Dit gaat redelijk goed door een begin te maken met een scherpe theelepel en dan het verder los te trekken. Schraap nog wat meer eraf, indien nodig. Leg deze witte vliezen allemaal op het stukje kaasdoek en knoop dit dicht.
Snijd alle schillen in dunne reepjes. Maak ze niet te lang, dus snijd liever overdwars dan in de lengte.
Doe de schilletjes in de pan met water en sap. Doe hier ook het buideltje met pulp en vliezen bij. Laat een nacht staan.
Breng de volgende dag aan de kook; eerst met een deksel op de pan. Verwijder dat na ongeveer 3 kwartier. Kook ongeveer 1,5 uur totdat de schilletjes goed zacht zijn. Je moet ze bijna fijn kunnen wrijven. Van de hoeveelheid vocht is dan ongeveer 1/3 verdampt. Als dat nog niet het geval is, zet het vuur dan hoog en laat het inkoken. Verwijder het buideltje en knijp dat, met een tang of zo, goed uit boven het vocht. (in het wit en pitjes zit veel pectine dat ervoor zorgt dat de jam stijf wordt)
Leg een schoteltje in de vriezer.
Zet het vuur weer laag en voeg de suiker toe. Roer zodat deze oplost. Breng aan de kook en laat zo´n 10 minuten koken. Roer geregeld. Test dan of de marmelade dik genoeg is door een lepeltje jam op het ijskoude schoteltje te scheppen. De jam koelt direct af en dan kun je zien of de jam goed is. Als dat zo is, zet het vuur dan uit. Anders moet je de marmelade nog even door laten koken en na 2 minuten opnieuw testen.
Laat de marmelade 15 minuten staan voordat je ze in gesteriliseerde*) potten schept. Hiermee voorkom je dat de schilletjes allemaal naar de bodem zakken.
De marmelade blijft - ongeopend - zeker een jaar goed.

*) Ik was ze hiervoor in een heel heet sodasopje en spoel ze na met kokend water en zet ze tot de jam klaar is omgekeerd op een schone theedoek. 

De eerste oogst

Afgelopen weekend haalde ik deze radijsje en komkommer uit mijn tuin. De komkommer heb ik zelf opgekweekt vanuit zaad, en een maand geleden in de kas overgezet. De plant had al bloemen toen die nog op de vensterbank stond. De komkommer is best vroeg, dus ik benieuwd hoe lang de plant het gaat volhouden. En wat maakte ik er mee? Gewoon een bakje rauwkost met een klein beetje yoghurt en wat bieslook en peper.

Courgetteappelsalade

Een lekkere, simpele salade. Handig als buffetgerecht, lekker als lunchgerecht, en ook makkelijk om in een kleine hoeveelheid te maken.

Courgetteappelsalade

• 3/4 deel courgette
• 1/4 deel appel
• per 200 gram groente 1 eetlepel hazelnoten
• per 200 gram groente 1 eetlepel verse munt
• dressing van 2 delen hazelnootolie, 1 deel zonnebloemolie, 1 deel witte wijnazijn

Snijd de courgette en de appel in reepjes ter grootte van iets dikker dan een lucifer. Meng de appel en courgette met de dressing. 

Hak de hazelnoten grof en de munt fijn. Meng de munt door de salade. Bestrooi de salade met de hazelnoten.

Vakantie-eten - Kazachstan 3

Tijdens onze vakantie zijn we ook bij diverse Kazakken thuis geweest. Op de thee om het zo maar te zeggen. Nu is die thee een heel ritueel. En als er gasten zijn, wordt er flink uitgepakt. Het grappige is dat je alles al ziet staan, als je binnenkomt. Een hele tafel volgeladen met fruit, noten, zuidvruchten, allerlei zoetigheden (in de supermarkt heb je een hele muur vol met schepbakken om uit te kiezen, in alle kleuren, hoe glimmender hoe beter), brood, deegflapjes met diverse vullingen (zoet en hartig, dus soms is het even doorbijten als je een hap hebt genomen), salades, schaal met worst en kaas. Om het oneerbiedig te zeggen: een samengeraapt zootje. Genoeg om een heel weeshuis te voeden. En dan krijg je dus eerst nog gewoon eten, want de thee is het toetje....

De thee is meestal zwarte thee (chai) met melk. Maar soms ook zonder. De thee wordt gezet in een samovar. Er wordt een sterke thee gezet, die wordt aangevuld met kokend water uit de samovar. De samovar is er ook in een meeneemvariant. Die gaat mee met de picknick. Er zit een soort reservoir in voor hout of kolen zodat je een inpandig vuurtje maakt en het water op die manier aan de kook brengt. En op die manier kun je dus altijd thee kunt drinken.

En wat gebeurt er met de restjes? Dat wordt in plastic zakjes gedaan, of afgedekt met plastic folie. Soms krijg je als gast wat mee naar huis. Het wordt bewaard voor de picknick de volgende dag. Dan ligt het eerst 3 uur in de auto, dan een halve dag in de brandende zon, maar de restjes gaan gewoon mee terug. Mensen hebben een koelkast, maar een deel van de restjes staat ook op het balkon, of in de kast. Blijkbaar kan voedsel een stuk meer aan dan alle HACCP-deskundigen bij elkaar bedacht hebben. Ard, in Kazachstan gaat er een wereld voor je open.

Een andere cultuur, andere gewoontes. Er zin wel meer landen die een dergelijke gastvrijheid laten zien. De Nederlanders komen in vergelijking daarmee er dan maar bekaaid van af, met het spreekwoordelijke ene koekje bij de koffie. ...Bij mij thuis moeten gasten het ook meestal met het ene koekje doen, ook al hebben we ook best vaak taart of cakejes. Mee-eten is,  als ik genoeg tijd heb om iets aan te passen, meestal wel mogelijk. En anders is er altijd nog een vriezer waar meestal wel een restje en in elk geval soep in zit. Als er echt mensen komen eten, is er genoeg, maar niet te veel. Ik heb er een hekel aan om goed eten weg te moeten gooien. Dus als er dan wat overblijft, moet dat wel als restje te verwerken zijn. Daar houd ik - al dan niet bewust- wel rekening mee. Misschien dat de Kazakken het maar karig vinden, maar welkom zijn ze wel.

Asperges met zalm en pasta

Omdat we al een aantal keer klassieke asperges hebben gegeten werd het tijd voor iets anders. Bij de AH hadden ze eervorige week hun nieuwe crème fraîchelijn in de aanbieding. Daar zat ook crème fraîche met saffraan en tomaat bij, dus dat wou ik wel een keer proberen. In dit recept wordt dus dit bakje gebruikt, maar je kunt dat natuurlijk vervangen door zelf iets dergelijks te maken. Ga dan uit van het volgende: verwarm 2-3 eetlepels witte wijn een beetje. Laat hierin een paar draadjes saffraan weken. Meng dit met 200 ml "gewone" crème fraîche en 1 in hele kleine blokjes gesneden tomaat. Breng op smaak met wat versgemalen peper. Een volgende keer zal ik het denk ik ook op die manier doen.

Update 20-1-2014
Waarschijnlijk moet je het crème fraîchemengsel zelf maken. Ik heb niet het idee dat dit product een lang leven heeft geleid. 

Asperges met zalm en pasta

(2 personen)

• 250 gram verse zalmfilet
• 1 kilo witte asperges
• 1 klein stukje foelie
• 1 theelepel suiker
• zout
• 200 gram verse pasta, bijvoorbeeld tagliatelle
• 1 bakje crème fraîche met saffraan en tomaat

Rook de zalm in ± 20 minuten gaar in de rookpan. Of gaar de vis in de oven. Doe hiervoor een klein beetje water en een klontje boter in een ovenschaaltje waar de vis net in past. Bestrooi de vis met wat zout en peper en leg in het ovenschaaltje. Dek af met aluminiumfolie. Zet de vis 15-20 minuten in een oven van 180C. 

Schil de asperges. Snijd het onderste, houtige stukje eraf. Doe de asperges in een pan met water en de foelie, suiker en wat zout. Breng aan de kook en kook in 10-20 minuten, afhankelijk van de dikte, gaar. Schep de gare asperges uit de pan en houd warm onder folie. 

Kook de verse pasta in ± 2 minuten gaar in het aspergekookvocht.

Verwarm ondertussen de crème fraîche in een pannetje. Meng dit door de gare pasta. Maak een mooi nestje van pasta op een voorverwarmd diep bord. Verdeel de asperges en de zalm erover. 

Gegrilde aubergine met korianderyoghurt

Met het mooie weer van de afgelopen periode is ook het buiten eten weer begonnen. Afgelopen week aten we onder andere deze aubergines. Erg lekker. Samen met couscous, feta in gegrilde paprika, versgebakken brood, een salade en hummus een perfecte zomeravondmaaltijd.

Gegrilde aubergine met korianderyoghurt

• 1 aubergine (± 350 gram)
• beetje olijfolie
• 3 eetlepels (dikke) yoghurt
• 1 eetlepel frietsaus
• 4 eetlepels fijngehakte, verse koriander (steeltjes mogen ook)
• 1/4 theelepel gemalen komijn
• klein teentje knoflook, uitgeperst
• eventueel zout/peper

Snijd de aubergine in plakken van een halve cm dik. Verhit een grilpan tot gloeiend heet. Bestrijk met olijfolie en gril de aubergineplakken ongeveer 4 minuten aan elke kant. Als ze te bruin worden, zet het vuur dan laag, zodat ze wel garen maar niet verbranden. Laat afkoelen op een bord.

Meng de overige ingrediënten tot een saus. Proef of je er zout of peper in nodig vindt. Leg de aubergineplakken op een mooie schaal. Verdeel de korianderyoghurt erover. 

Aspergesoep met kruidenomelet

We hebben alweer een aantal keer asperges gegeten. Jammie. Met het bewaarde aspergekookvocht maakte ik weer soep. Om iets meer beet te hebben, voegde ik wat omeletreepjes toe. 

Aspergesoep met kruidenomelet

(1 liter)

• 30 gram boter
• 30 gram bloem
• 1 liter aspergekooknat
• 1 dl slagroom
• nootmuskaat, peper en zout 
• klontje boter
• scheutje melk
• 2 eieren
• 2 eetlepels verse kruiden, fijngehakt, zoals bieslook, peterselie, munt, dille

Smelt de boter in een pan met dikke bodem maar laat de boter niet bruin worden. Voeg de bloem toe en roer  totdat het één geheel is. Laat op heel laag vuur even garen. Voeg dan scheut voor scheut het aspergekookvocht  toe. Blijf goed roeren om alle klontjes kwijt te raken. Of mix even goed door met de staafmixer. Laat, als alle aspergekooknat is toegevoegd, nog 1-2 minuten doorkoken. Doe dan de slagroom erbij. Proef en voeg naar smaak wat versgeraspte nootmuskaat, peper en zout toe. 

Klop ondertussen de eieren los met wat melk en peper en zout. Meng de kruiden erdoor. Laat een koekenpan heet worden en laat een klontje boter erin smelten. Bak - na elkaar - 2 dunne omeletten. Rol de omeletten op en snijd ze in dunne reepjes. 

Schep een soepkom vol met soep en leg er wat omeletreepjes in.  

Vakantie-eten - Kazachstan (2)

Dè nationale maaltijd van Kazachstan is beshparmak. Letterlijk vertaald betekent dat vijf vingers. Dus je mag (of eigenlijk moet) dit met je handen (nou ja, één hand, en wel te verstaan je rechter) eten. Manlief heeft dit al geregeld voorgeschoteld gekregen. En wij hebben het tijdens onze vakantie ook 2 keer gegeten. Eén keer met rundvlees en één keer met paardenvlees. Ik vond de versie met rundvlees beter te eten, paardenvlees (dat ik bij mijn weten nog nooit in pure vorm gegeten had) is wat droger, taaier. Maar dat kan ook aan de kok hebben gelegen. 

Het is een simpel gerecht en bestaat uit dunne, vierkante (±5 cm) velletjes gekookte pasta die op een stapel op een grote schaal gelegd worden. Daarboven op komt gekookt (paarden)vlees (denk aan draadjesvlees), een paar gekookte aardappelen, paardenworst, en gesmoorde uiringen. Die uiringen bieden wat tegenwicht aan de machtige smaak van de rest. Ik mis duidelijk groene groenten hierbij. De bouillon waarin het vlees is gaargekookt, krijg je in een apart kommetje erbij te drinken. Het is de bedoeling dat iedereen uit de schaal eet, en je in elke hap wat pasta en vlees pakt. 

Toen ik naar wat meer achtergrondinformatie ging googelen, kreeg ik deze link van wikipedia. Grappig is daar dat wordt gesproken over het nationale gerecht van het buurland Kirgizstan (Kirgizië). Kazachstan wordt nog net genoemd.  En dat terwijl manlief als hij in Kazachstan bij mensen thuis eet, eigenlijk altijd beshbarmak krijgt voorgeschoteld, en ze het ook zo noemen. De naam "yet" heb ik hem nog nooit horen zeggen. Als het geen etenstijd is, dan krijgt hij thee mèt. Maar daarover later meer. 

Citroenkwarktaart

Met het warme weer van afgelopen weekend is dit een erg lekkere taart. Maar eigenlijk is ie gewoon altijd lekker.

Citroenkwarktaart

(springvorm doorsnee 20 cm)

• 150 gram simpele volkorenbiscuittjes
• 75 gram boter of harde margarine
• 1 citroen
• 4 blaadjes gelatine
• beker (450-500 gram ) citroenkwark
• 200 ml slagroom
• 50 gram suiker
• frambozen, voor garnering

Verkruimel de biscuitjes tot fijne korrels. Smelt de boter in een pannetje maar laat niet bruin worden. Meng de kruimels met de gesmolten boter.

Bekleed de bodem van de springvorm met bakpapier. Verdeel het kruimelmengsel over de bodem van de springvorm. Zet de vorm een kwartiertje in de koelkast.

Boen de citroen schoon. Rasp de schil (alleen het geel) eraf en pers de vrucht uit. Week de blaadjes gelatine ± 5 minuten in koud water. Verwarm het citroensap, knijp de gelatine uit en los op in het hete citroensap. Laat een beetje afkoelen.

Klop de slagroom stijf met de suiker. Doe de kwark in een kom. Meng het gelatinemengsel en de citroenrasp er goed door. Spatel dan de slagroom erdoor. Proef of je het zoet genoeg vindt.

Verdeel de kwark over de koekbodem en laat minimaal 4 uur opstijven in de koelkast. Snijd de taart in punten en leg op elke punt een paar frambozen. 

Vakantie-eten

Het was 2 weken stil. We waren met vakantie. Ik houd er niet van om dat soort dingen open op een blog te zetten, dus daarom van te voren geen melding gedaan. Wel had ik een aantal recepten in concept gemaakt, maar daar moest nog een beetje aangesleuteld worden. Het inpakken kostte toch meer tijd... Dus dat zou ik wel doen als ik internettoegang zou hebben. Nu was dat niet echt een probleem, maar toen bleek dat ik mijn blog niet opmocht. De regering van Kazachstan vindt het blijkbaar niet nodig dat mensen daar mijn blog (en alle andere blogs via blogspot natuurlijk) mogen lezen. Wel jammer, want dan missen ze wel wat. En ze kunnen er ook wat van leren, want voor een superculinaire ervaring hoef je niet naar Kazachstan te gaan. Hier alvast wat foto´s van het eten dat we voorgeschoteld kregen, de verhalen komen van de week. En tussendoor ook al wat van het eten dat we nu weer lekker in Nederland eten.

sjasliek

beshbarmak

thee (en alles erbij)