Inmiddels is het hier zomervakantie, maar ik wil nog even terugblikken op de meivakantie. We waren naar Istanbul. Manlief en ik wouden daar graag heen vanwege het eten. Verder is er natuurlijk ook een heleboel te zien. De zon deed het daar ook beter, zoals het zusje dat mee was leuk omschreef. Een geslaagde vakantie.
In Istanbul kun je voor weinig geld lekker eten. Er zijn ongelooflijk veel kleine eettentjes waar je doner kebap, pides, linzensoep, kofte, lahmacun kunt eten. Natuurlijk toeristisch, maar we hebben geen slechte dingen voorgeschoteld gekregen. Ik vond bijvoorbeeld de rauwkost overal lekker. Het is standaard, maar wel vers. Ik heb het idee dat de mensen het zelf snijden, in plaats van in grote balen voorgesneden (= uitgedroogd) te kopen, zoals je in Nederland gewend bent.
Hier een kleine fotoimpressie van wat we gegeten hebben.
Een pot turkse thee op een mooi plekje in het Gülhane park met uitzicht op de bosporus. Turkse thee is sterke, zwarte thee. In het bovenste pot zit de thee die je aanlengt met heet water, dat in het onderste potje zit. Als je het dan nog te sterk vindt, kun je er ook suiker in doen. De suikerklontjes doken telkens op onverklaarbare wijze op in de broekzakken van mannetje Q.
Hieronder een foto van een gepofte aardappel waarin de hele saladebar leeggekieperd is. Dit zal niet typisch turks zijn, want manlief at dit laatst ook in Moskou.
Iskender kebab: reepjes lamsvlees (döner), samen met blokjes flatbread in een ovenschaal, daar overheen tomatensaus, gegarneerd met groene peper en tomaat. Dat gaat nog even in een hete oven, waarna er bruine boter en yoghurt overheen gegoten wordt. Zie
hier voor een recensie van de plek waar wij dit aten. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de negatievere opmerkingen me niet kan herinneren, terwijl die al wel onder het artikel moeten hebben gestaan toen ik dit stuk heb gelezen en wij er hebben gegeten. Ik vond het lekker, maar het is onze enige iskender kebab geweest, dus ik weet niet of hij excellent is geweest. De bediening was in elk geval prettig.
Pide, zeg maar een pizzabootje. Dit was onze lunch voordat we weer naar het vliegveld vertrokken. Die moest wel goed zijn, want het avondeten zou waarschijnlijk uit brood of vliegveldeten bestaan. En het was goed. Weliswaar in het toeristenstraatje waar we elke keer door heen liepen, maar hier zaten voornamelijk turkse mannen aan de lunch. Mannetje Q had kip&tomaat (en at ´m bijna helemaal op), wij hadden ei&gehakt
En natuurlijk turkse pizza: lahmacun. Een hele dunne, knapperige bodem die bestreken wordt met een klein beetje lamsvleestomatensaus. Erbij verse peterselie en eventueel pul biber om het wat pittiger te maken. Op de foto het adres van waar we dit aten. En het opgeblazen brood (ik denk hetzelfde deeg als de lahmacunbodem) dat mannetje Q at en dat duurder was dan de lahmacun.