dinsdag 31 juli 2012

Courgette & koolrabi

Vorig jaar kwam ik om in de courgettes. Dit jaar wou mijn courgette niet groeien. De zaadjes werden een plantje met een lange stengel, maar bij het overzetten in de volle grond gingen ze dood. Allemaal.

Gelukkig heb ik een aardige tuinbuurman. Van hem kreeg ik vorige week een courgette (en een koolrabi). De courgette was precies goed voor mij alleen. Manlief zat in verwegistan en mannetje Q was bij oma.

Gevulde courgette
(1 persoon)
  • 1 courgette (± 250 gram)
  • 100 gram gehakt
  • 1 kleine ui, gesnipperd
  • 1 teentje knoflook, uit de pers
  • 1/4 rode peper, in piepkleine stukjes
  • 1/4 theelepel kaneel
  • 1/2 groentebouillonblokje
Snijd de courgette in de lengte doormidden. Hol uit met een theelepel en snijd het eruitgehaalde vruchtvlees in kleine stukjes. 
Doe 4 dl kokend water in een magnetronbestendige schaal en verkruimel het bouillonblokje erboven. Leg de uitgeholde courgettehelften erin en gaar 5 minuten op vol vermogen in de magnetron.
Bak ondertussen in een koekenpan het gehakt uit in eigen vet. Doe na een paar minuten de ui, knoflook, rode peper en kaneel erbij. Bak nog een paar minuten. 
Doe dan een beetje van de bouillon en de courgettestukjes erbij. Laat nog een paar minuten pruttelen. Vul de courgette met de mengsel. 
Waarschijnlijk past niet alle vulling in de courgette.

Erbij een stuk van de koolrabi, dat ik raspte en mengde met wat yoghurt en verse koriander. 

maandag 30 juli 2012

Middenoosterse gehaktballetjes

Vorige week via thuisafgehaald te krijgen, komende week weer. Toen met cantaloepemeloen-rucolasalade, deze week waarschijnlijk met watermeloen-krulslasalade. En met turks brood (dat komt van de turkse bakker, die kan dat veel beter dan ik) en tzatziki. Als het goed groeit, met komkommers uit eigen tuin.


Middenoosterse gehaktballetjes

( 5 personen)
  • 500 gram rundergehakt
  • 1 theelepel kaneel
  • 2 theelepels gemalen komijn
  • 2 theelepels gemalen koriander
  • 1 theelepel zout
  • 1/2 theelepel cayennepeper
  • 1 eetlepel olijfolie
  • 1 ui, gesnipperd 
  • 1 teentje knoflook uit de pers
Kneed alle specerijen door het gehakt en draai er 50 balletjes van. Bewaar tot gebruik in de koelkast.
Verhit de olie in een grote braadpan. Fruit de ui een paar minuten. Voeg de knoflook toe en fruit een minuutje mee. Schep de ui uit de pan.
Zet het vuur hoog en doe de gehaktballetjes in de pan. Laat ze rustig bakken tot ze vanzelf van de bodem komen en je ze om kan keren. Zet eventueel het vuur iets lager. Als alle kanten een korstje hebben doe je de ui weer terug in de pan. Voeg een klein beetje water toe en doe het deksel op de pan. Laat 8-10 minuten op laag vuur smoren. 


zaterdag 28 juli 2012

"Tiramisu" met aardbeien en citroen

Ik wou wel eens wat anders proberen: Aardbeien met citroen in de tiramisu. Past ook prima bij het mooie weer van nu. Van mannetje Q moet ik de volgende keer toch gewoon weer koffie en pure chocolade gebruiken. En op tiramisugebied is hij de baas, dus dan zal ik dat braaf doen.

Weet je wat er erg lekker bij is? Een glaasje limoncello of maak zelf limoencello


Tiramisu met aardbeien en citroen

(lasagneschaal vol)
  • 2 eieren
  • 100 gram witte basterdsuiker
  • 4 eetlepels limoncello
  • rasp van 1 citroen
  • 250 gram mascarpone
  • 4 eetlepels aardbeienlimonadesiroop
  • ± 250 gram lange vingers
  • 200 gram aardbeien
  • 50 gram witte chocolade
Splits de eieren. Doe de eiwitten in een brandschone kom en klop ze met schone kloppers stijf.
Klop de dooiers met de basterdsuiker ± 5 minuten tot een luchtig mengsel. Klop de limoncello, citroenrasp en mascarpone erdoor. Spatel dan het stijve eiwit erdoor. 
Was de aardbeien, verwijder het kroontje en snijd ze in plakjes. Meng de limonadesiroop met 5 eetlepels water in een diep bord. Doop hierin de lange vingers en bedek de bodem van de schaal met de lange vingers. Verdeel de helft van de vla erover. Verdeel hier de aardbeien over. Leg hierop weer een laag met in de limonadesiroop gedoopte lange vingers. Verdeel de rest van de vla erover. Laat een uurtje steviger worden in de koelkast. Rasp de chocolade erover. Laat minimaal een nacht in de koelkast staan zodat de smaken kunnen intrekken en de lange vingers zachter worden. 

vrijdag 27 juli 2012

Watermeloensap

Een lekker zomerdrankje ter afwisseling. De reden dat ik dit maakte zit ´m vooral in een ander intrigerend recept dat ik tegenkwam: watermeloenzoetzuur. Daar had ik de schil voor nodig. Het zoetzuur is in de maak, en dat recept volgt nog. Het vruchtvlees van de meloen gebruikte ik hiervoor.


Watermeloensap

  • 1 kilo watermeloen (gewicht zonder schil)
  • 250 ml koud water
  • 1 eetlepel honing
  • sap van 1 limoen
  • ijsblokjes
Snijd de watermeloen in stukjes. Doe in een blender met het water, de honing en het limoensap. Pureer. Giet daarna door een zeef en druk zoveel mogelijk vocht uit de pulp. (pulp kun je eventueel bewaren en bijvoorbeeld door yoghurt roeren als een toetje)
Giet in een mooie kan en laat nog even goed koud worden in de koelkast. Serveer met ijsblokjes. 

donderdag 26 juli 2012

Pasta met pesto en sperziebonen

Toen we in Italië waren was ik wel een beetje jaloers op de bossen basilicum die je daar voor een habbekrats kunt kopen. Kom daar maar eens om bij de supermarkt met zijn 6 takjes voor 2 euro of zo. Gelukkig heb ik een kasje in mijn tuin, en daar lijkt het, wat basilicum betreft, wel Italië. Deze berg oogstte ik van de week en dat is nog niet alles. Ik maakte er pesto van om ongeveer dit gerecht te maken. Alleen hadden we de krieltjes de dag ervoor opgegeten. En bij de winkel hadden ze geen nieuwe meer. Onze variant was dus pasta pesto met sperziebonen.


Pasta pesto met sperziebonen 

(3 personen)

  • 300 gram verse pasta
  • 300 gram sperziebonen
  • 6-8 volle eetlepels pesto
Breng een grote pan water (2,5 liter) aan de kook met 2 theelepels zout. Haal ondertussen de puntjes van de boontjes. Kook de boontjes hierin in ongeveer 5 minuten gaar. Schep ze met een schuimspaan uit het water en spoel af met koud water. Zet even apart. 
Kook in hetzelfde water de pasta in ongeveer 2 minuten gaar. Doe de sperziebonen weer terug in de pan. Giet af, maar vang een kopje kookvocht op. Roer de pesto door de pasta en eventueel nog wat kookvocht als het te droog blijft.

woensdag 25 juli 2012

Gemberwortels

Deze wortels maakte ik gisteren bij een variant op deze couscoussalade. Lekker voor mezelf en voor anderen. De reacties?

"We hebben genoten van je heerlijke couscous maaltijd.
Past perfekt bij elkaar wat smaak betreft en een lekker royale portie"

"Hoi,Johanneke!
De couscous salade en het bijgerecht van worteltjes waren heelijk!
Blijf lekker koken,Ik ga mijn best doen reclame te maken voor jou,dan kunnen er meer mensen van meegenieten"


Gemberwortels

(bijgerecht voor 3-4 personen)
  • 500 gram wortels
  • 1 teentje knoflook
  • 4 eetlepels yoghurt
  • 3 bolletjes gember, fijngesnipperd
  • 2 eetlepels gembersiroop
  • snuf cayennepeper
  • snuf gemalen komijn
Schil de wortels. Snijd ze in plakjes van 0,5 cm dik. Doe ze in een pan met zoveel water dat ze bijna onder staan. Doe ook het teentje knoflook erbij. Voeg zout naar smaak toe. Doe een deksel op de pan. Breng aan de kook en kook 7-10 minuten tot de wortels net gaar zijn. 
Meng ondertussen de overige ingrediënten met elkaar. 
Giet de wortels af en vis het knoflookteentje eruit. Pers dat uit boven de yoghurt. Laat de wortels afkoelen tot lauwwarm en roer dan de yoghurt erdoor. 

zondag 22 juli 2012

Wortelwalnotencake (ook af te halen)

Deze cake maakte ik een tijdje geleden, maar ik ga 'm nu weer bakken. Als je een stukje wilt proeven, dan heb je hier de kans.


Wortelwalnotencake

  • 150 gram wortel
  • 2 eieren
  • 100 gram bruine basterdsuiker
  • 1,5 dl zonnebloemolie
  • 225 gram zelfrijzend bakmeel  
  • 100 gram walnoten
  • 2 gemberbolletjes, fijngehakt
  • 1/2 theelepel gemberpoeder

Vet een cakevorm in met wat gesmolten boter en bestuif met bloem. Leg op de bodem nog een stukje bakpapier. 
Rasp de wortel fijn en hak de walnoten in niet te kleine stukjes. 
Klop de eieren met suiker ± 5 minuten tot een luchtig mengsel. Klop de zonnebloemolie erdoor. Meng dan het zelfrijzend bakmeel en gemberpoeder er door. 
Verwam de oven voor op 170C.
Schep met een spatel of pollepel de wortel, walnoten en gemberstukjes door het beslag. 
Schep het deeg in de ingevette cakevorm en bak de cake in 50-60 minuten gaar. De cake is goed als een cocktailprikker droog uit de cake komt.

donderdag 19 juli 2012

Sodabread met rozijnen en karwij

Het idee voor de vulling van dit brood komt uit mijn Ballymaloe-receptenmap. Daar wordt het emigrantenbrood genoemd. Het lijkt mij een combinatie uit de Jiddische / Oost-europese keuken. Misschien dat de Ieren die naar Amerika geëmigreerd waren de combi van hen overgenomen hebben en dit aan hun eigen sodabread hebben toegevoegd.

Sodabread met rozijnen en karwij

(voor 2 niet al te grote broden)
  • 450 gram bloem
  • 200 gram volkorenmeel
  • 1,5 afgestreken theelepel baking soda
  • 1,5 afgestreken theelepel zout
  • 6 dl karnemelk
  • 75 gram rozijnen
  • 2 theelepels karwijzaad
Verwarm de oven voor op 230C.
Zeef de bloem boven een wijde kom met het zout en de baking soda. Schep het volkorenmeel er luchtig bovenop. (volkorenmeel zeven werkt niet echt - je houdt dan de zemelen over) Maak een kuil in het midden en schenk hierin bijna alle karnemelk. Werk met de vingers van een hand (maak een soort klauw) de bloem snel door de melk. Kneed niet, maar vorm het snel en voorzichtig tot een deeg en werk de rozijnen en het karwijzaad er gelijkmatig door. Kieper het deeg op een bebloemd werkvlak.
Was en droog je handen. Verdeel het met een bebloemd mes in 2 delen en vorm elk deel tot een afgeplatte bal. Keer ze om zodat ook de plakkerige kant in de bloem komt te liggen. Kerf met een bebloemd mes een kruis in de bovenkant ("om de elfjes te laten ontsnappen") over de hele lengte en breedte van de bovenkant. Leg de broden op de bakplaat en bak ze 15 minuten op 230C. Verlaag de temperatuur dan naar 200C en bak de broden nog 25-30 minuten. Ze zijn goed als ze hol klinken. Laat eventueel nog, met de onderkant boven, 5 minuten langer bakken. 

dinsdag 17 juli 2012

Mangomuntsorbetijs

Om het succes van de structuur van het kruisbessenvlierijs te testen heb ik dit ijs gemaakt. Helaas werd dit ijs wel veel vaster van structuur na een dag in de vriezer. De smaak was wel goed. Blijkbaar had ik deze keer lekkere mango´s. De munt proef je subtiel terug.


Op de foto in een echt mangosorbetijsbakje.


Mangomuntsorbetijs

  • 500 gram mango(puree)
  • 125 gram suiker
  • 2 dl water
  • 2 eetlepels verse munt, fijngehakt
  • 1 eetlepel glucose
  • 1 eiwit
  • ijsmachine
Je kunt hiervoor ook diepvriesmangoblokjes gebruiken. Als je kant-en-klare puree gebruikt, let er dan op dat deze niet gezoet is.
Schil de mango, snijd het vruchtvlees van de pit en pureer met de staafmixer of in een blender. 
Breng het water met de suiker aan de kook. Roer zodat de suiker oplost. Voeg de glucose toe en laat 2 minuten doorkoken. Giet de hete siroop over de munt (of doe de munt bij de siroop) en laat de siroop afkoelen met de munt erin. Giet de koude siroop door een fijne zeef bij de mangopuree. Roer door elkaar. Laat het mengsel goed koud worden in de koelkast.
Klop in een schone kom het eiwit stijf. Klop dan het mangomengsel erdoor zodat je een schuimig mengsel krijgt. 
Giet dit in de kom van de ijsmachine en draai in ± 45 minuten tot ijs. 

maandag 16 juli 2012

Sinaasappelhazelnootblondies

Sinaasappelhazelnootblondies
(rechthoekige vorm ± 20 bij 30 cm)
  • 1 sinaasappel
  • 100 gram boter
  • 100 gram witte chocolade, in stukjes
  • 2 eieren
  • 150 gram suiker
  • 200 gram zelfrijzend bakmeel
  • 75 hazelnoten, grof gehakt
Boen de sinaasappel goed schoon rasp de oranje schil er fijn af. Doe de rasp met de boter en de chocolade in een hittebestendige kom. Hang deze boven een pan met een laagje bijna kokend water en laat de chocolade en boter smelten. 
Schil de sinaasappel dik en snijd de partjes tussen de vliezen. Vang het sap op en knijp de vliezen ook nog even goed uit.
Klop de eieren met de suiker ± 5 minuten tot een luchtig mengsel. Klop de sinaasappel met het sap erdoor. Het is de bedoeling dat het hele kleine stukjes worden.
Klop de chocoladeboter door het eisuikermengsel. Spatel het zelfrijzend bakmeel erdoor en meng als laatste de hazelnoten erdoor.
Giet het beslag in een ingevette / met bakpapier beklede vorm. Bak de blondie op 170C in 25 minuten gaar.
Laat afkoelen en snijd in zulke grote (of kleine) stukken als je wilt. 

zaterdag 14 juli 2012

Hoisinentrocote met paksoi

Het potje hoisinsaus stond al klaar in de koelkast, het vlees lag in de vriezer (met zo´n leuke 35%-sticker op de verpakking ;.) ), het wachten was op de paksoi en een geschikt moment om dit eindelijk een keer te maken. Gelukkig is het toch gelukt, want het was lekker.

Hoisinentrecote met paksoi

(3 personen)
  • 3 eetlepels sesamzaad
  • 300 gram entrecote
  • 2 eetlepels hoisinsaus + nog een beetje
  • 3 eetlepels zonnebloemolie
  • 2 cm gemberwortel, geraspt
  • 1 struik paksoi
  • 1 teentje knoflook, uit de pers
  • 1 theelepel vissaus
  • 1 theelepel sambal
  • handje cashewnoten
Rooster het sesamzaad in een droge wok (of koekenpan) lichtbruin. Schep op een bord om af te koelen.
Snijd de entrecote in dunne plakjes. Meng met de hoisinsaus en laat minimaal een half uur marineren. Als je langer dan een half uur marineert, zet het dan terug in de koelkast en haal het een half uur voor het bereiden uit de koelkast.
Snijd de paksoi in repen. Houd stengelstukjes en blad gescheiden.
Laat het teveel aan marinade van het vlees druppen.
Verhit een wok tot heet. Doe er dan 1 lepel olie in. Bak het vlees 1-2 minuten en schep het dan op een bord en dek af met aluminiumfolie.
Doe de rest van de olie in de wok. Bak de stengelstukjes paksoi 3-5 minuten. Doe de gember, knoflook, vissaus en sambal erbij. Schep even om. Voeg dan het blad toe en bak nog 1 minuut mee. Doe het vlees en nog een beetje hoisinsaus bij de paksoi in de wok. Laat nog 1 minuut meebakken om warm te worden.
Schep in kommen en bestrooi met sesamzaad en een paar cashewnoten. 

Serveren met noedels. 

woensdag 11 juli 2012

Banaandadelrozijnencake

Als je van bananen houdt, is dit een lekkere cake. Maar ik houd niet zo van banaan. Waarom maak ik deze cake dan? Gelukkig had ik zelf wortelwalnootcake. Die komt binnenkort op dit blog.

Banaandadelrozijnencake

  • 2 eieren 
  • 100 gram bruine basterdsuiker
  • 1,5 dl zonnebloemolie 
  • 225 gram zelfrijzend bakmeel 
  • 75 gram dadels
  • 75 gram rozijnen 
  • 2 eetlepels px-sherry (of rum) 
  • 25 gram geraspte kokos 
  • 2 bananen
Vet een cakevorm in met wat gesmolten boter en bestuif met bloem. Leg op de bodem nog een stukje bakpapier. 
Snijd of hak de dadels in kleine stukjes. Doe ze samen met de rozijnen in een kommetje en giet de sherry erbij. Verwarm even in de magnetron en laat dan minimaal een half uur wellen. 
Klop de eieren met suiker ± 5 minuten tot een luchtig mengsel. Klop de zonnebloemolie erdoor. Meng dan het zelfrijzend bakmeel erdoor. 
Verwam de oven voor op 170C.
Snijd de bananen in halve, ± 1 cm dikke plakjes. Schep met een spatel of pollepel de dadels, rozijnen, kokos en bananen door het beslag. 
Schep het deeg in de ingevette cakevorm en bak de cake in 50-60 minuten gaar. De cake is goed als een cocktailprikker droog uit de cake komt. Je moet ´m dan alleen niet in een bananenstukje prikken. 

maandag 9 juli 2012

Vakantie-eten - Istanbul 5 - boza

Stel je een soort cafe voor, maar dan met een hoog plafond, een soort ouderwetse apothekersbalie, gepolijst hout, planken met flessen azijn langs de muur en plastic potten met een lichtgeel, crèmeachtig goedje. ´s Middag komen daar de tieners naar elkaar lonken en een glaasje boza lepelen.

Dit was voor mij het meest verrassende van de culinairy tour waar mijn vorige post over ging. Van boza had ik nog nooit gehoord. Gefermenteerde gierst klinkt ook niet lekker. Dat was het wel.

Eigenlijk is het heel simpel. Je kookt gemalen gierst gaar, wrijft de pap door een zeef (volgens mij kost dat wel wat inspanning), voegt wat suiker toe en iets gist en laat het op de juiste temperatuur staan tot het gaat gisten. Je krijgt dan een lichtzure pap. Denk appelmoes, daar heeft het wel wat van weg.

Boza eet je, naast puur, òf met een snuf gemalen kaneel òf met geroosterde kikkererwten. Omdat de bozaman alleen boza en azijn (allebei gefermenteerd, dus logisch ?!) maakt, gaat hij geen kikkererwten roosteren. Nee, die moet je in een zakje bij de overburen halen. Het snufje kaneel heeft hij nog net.
afbeelding-boza-turks

Ik ga dit zeker een keer zelf proberen te maken. Alleen nog uitzoeken wat een goede temperatuur is. En een goed recept, want googelen levert vooral varianten met bulgur (turkse oorsprong) of met tarwe (bulgaarse oorsprong).

zaterdag 7 juli 2012

Vakantie-eten - Istanbul 4

Op de laatste dag van onze vakantie in Istanbul deden we een culinary tour van Istanbuleats. Op dit blog worden verhalen geschreven over al dan niet bijzondere eetplekken in Istanbul.

Wij deden deze tour op onze laatste dag. Dat was voor ons prima. De start was bij de spice bazar. Ook al zat ons hotel op loopafstand daarvan, daar wij waren nog niet geweest. Ik kan me voorstellen dat als je de tour op de eerste dag doet, je daarna terug wilt komen om alles nog een keer, op je gemak, te proeven. Dat is een risico omdat je dan heel veel andere mooie plekken van Istanbul niet ziet.

Begin bij de spicebazar met noten, olijven, kaas. Ik vroeg wat de donkerbruine, zwarte gedroogde peulen waren die je zag liggen. Dat was carob, een soort nepchocolade. Je proefde inderdaad een chocoladesmaak, maar het is wel erg droog. Ik vraag me af hoe ze dat verder verwerken.


Dit zag er erg aanlokkelijk en zoet uit. Net noten in karamel of zo. Het bleken verse walnoten te zijn die in ingekookte most (product van druiven) gedoopt werden en op die manier geconserveerd werden. Het was niet zoet, maar scheen wel gezond te zijn.

Langs de vishandelaar (hele zeeduivel met zijn enge tanden, mooie tarbot, een zwaardvis (helaas was het zwaard al verkocht)) en de orgaanslager (hele schapenkoppen, rundertongen, ramsballen). Dat op de vroege ochtend...


Door de achterafstraatjes van de bazar naar een kebabnisje. Deze jongen deed iets heel bijzonders. Hij verwerkt zwezerik in zijn kebab en was daarmee een van de weinigen, of zelfs de enige in Istanbul. In plaats van naar de universiteit te gaan had hij dat geld van zijn ouders in een stageplaats bij de zwezerikkebabmeneer gestoken, en in zijn eigen nisje met een grill. Dat was geen verkeerde keus, want mensen liepen echt een straatje om om bij hem een broodje te halen.


Vervolgens naar de pidebakker. Dit was een van de weinige met een houtoven. Mannetje Q mocht helpen met het deeg vormen, maar zoveel in de belangstelling staan, dat was teveel gevraagd. Ervan proeven (lekker) was genoeg.

Daarna het hoogtepunt voor mannetje Q. De winkel met lokum, halva en ander snoepgoed. De etalage zegt genoeg.
Na het zoet weer hartig. De echte döner kebab. Deze man marineert het vlees een nacht lang met ui. De volgende ochtend is hij 2 uur bezig om de vleestoren (met tomaat en scherpe groene peper) op te bouwen. Wanneer hij zijn toren helemaal verkocht heeft, zit zijn dag erop.
Toen was het tijd voor een verfrissend glaasje boza, waarover in een volgende post meer. Na al dat proeven werd het tijd voor de echte lunch. Pilavrijst in deeg, een langzaam geroosterd lam. Dat kon er maar met moeite bij.

De tour kostte $ 125 per persoon, waarbij we voor mannetje Q niet hoefden te betalen. Na afloop kregen we het gidsje van istanbuleats. Met dat in je hand kun je ook je eigen route uitstippelen. Je mist dan wel een gids die turks en (native) engels spreekt en alle vragen die je hebt aan de eetondernemers tolkt. Wij mochten Megan helemaal uithoren.

donderdag 5 juli 2012

Vakantie-eten - Istanbul 3 - TOETJES!!!


Geheel tegen mijn principe in, toch een foto van manlief. In Istanbul heb je namelijk toetjeswinkels. Mèt catalogus. (die hij ook meegebietst heeft)  
Wij hebben ooit voor ons afstuderen van vriendinnen van ons een toetjesdiner gekregen: wij gingen bij hen eten, maar kregen alleen maar toetjes. Dat zegt genoeg over het enthousiasme waarmee hij deze winkel begroette.

De etalage ligt vol met baklava, lokum (turks fruit), mooie stukken taarten en schaaltjes vol met pudding in bijna alle kleuren van de regenboog. Diepbruine chocoladepudding met daarop een laagje knalroze frambozenpudding, of zachtgele pudding met daarop knalgroene pistachepudding. Allemaal mooi versierd met wat nootjes, geraspte kokos. Je wordt er heel hebberig van, maar 1 schaaltje of bordje is echt genoeg. Zeker als je daarna met de boot naar de overkant van het water wilt....



Twee dagen later was het nog een keer raak.




Al dit lekkers aten wij bij:



Hafiz mustafa

Hocapasa Mahallesi Muradiye Caddesi
51 Sirkeci - Fatih - Istanbul
34080 Sirkeci Eminönü
www.hafizmustafa.com





Wat aten wij nog meer in Istanbul?

woensdag 4 juli 2012

Vakantie-eten - Istanbul 2

Omdat er een zusje mee was konden manlief en ik ook een avond ook echt uit eten. Mannetje Q was heel blij met een "gelukkig maal", want die keten zit natuurlijk ook in Istanbul. Een combinatie van zoeken op tripadvisor en maximaal 10 minuten lopen leverde Imbat op. Het restaurant zit op de bovenste verdieping van een hotel. Bij mooi weer kun je buiten op het terras zitten, maar daar was het te koud voor. Ook was er geen tafeltje bij het raam meer. De mensen die bij ons in de lift stonden vonden het niet-raamtafeltje niet goed genoeg, dus gingen weer weg. Wij hadden dus geluk.

Ook wat eten betreft? We kozen niet voor de mezze, wat om ons heen veel mensen deden. Dat zag er goed uit, maar leek ons iets te standaard en te veel. Zo op het oog zaten er ook wel wat aparter dingen tussen. Het hoofdgerecht was gewoon. Manlief had lamsvlees met auberginepuree en ik koos voor kipfilet met appel en pistachenoten. Helaas vond ik de pistachenoten niet terug en deed het mij denken aan mijn normandische varkenshaas met appelhazelnootroomsaus (die ik overigens weer eens moet maken). De spinazie die erbij geserveerd werd was wel verrassend lekker. Zelfs manlief werd enthousiast. In beide hoofdgerechten stak een stokje (gefrituurde spaghetti?) ; dat was gewoon fout.


De voorgerechten waren wel bijzonder. Beide kozen we voor een salade. Portie was zo groot dat dit eigenlijk al genoeg was. Maar als het niet lekker is, heb je daar niet zo veel aan. Manlief had onder andere sinaasappel en gegrilde halloumi in zijn salade. Halloumi is een soort kaas die stevig blijft als hij gegrild wordt. Hadden we beide nog nooit gegeten.
In mijn salade zat een ingemaakt blaadje. De turkse naam is kaya korugu.

Een paar dagen later, tijdens een culinaire tour, kon ik iemand om meer informatie daar over vragen. Zij wist er ook niet veel over te vertellen, en wist ook niet waar je het kon kopen. Dus het schijnt wel een exclusieve specialiteit te zijn.

Zoeken op internet levert de volgende informatie op. Kaya korugu is het in azijn (met knoflook, water, zout) ingemaakte blad van een zilte rotsplant. De blaadjes zijn ongeveer 5 cm lang, wat vlezig, smal, langwerpig, zeg maar een dikkig dragonblaadje. De smaak is vooral zurig door het inmaken, maar je proeft ook nog zout (ook van het inmaken) maar ook van het plantje zelf. Ik vermoed dat de nederlandse naam zeevenkel is. Als iemand meer informatie heeft, laat het weten.

maandag 2 juli 2012

Vakantie-eten -Istanbul 1

Inmiddels is het hier zomervakantie, maar ik wil nog even terugblikken op de meivakantie. We waren naar Istanbul. Manlief en ik wouden daar graag heen vanwege het eten. Verder is er natuurlijk ook een heleboel te zien. De zon deed het daar ook beter, zoals het zusje dat mee was leuk omschreef. Een geslaagde vakantie.

In Istanbul kun je voor weinig geld lekker eten. Er zijn ongelooflijk veel kleine eettentjes waar je doner kebap, pides, linzensoep, kofte, lahmacun kunt eten. Natuurlijk toeristisch, maar we hebben geen slechte dingen voorgeschoteld gekregen. Ik vond bijvoorbeeld de rauwkost overal lekker. Het is standaard, maar wel vers. Ik heb het idee dat de mensen het zelf snijden, in plaats van in grote balen voorgesneden (= uitgedroogd) te kopen, zoals je in Nederland gewend bent.

Hier een kleine fotoimpressie van wat we gegeten hebben.

Een pot turkse thee op een mooi plekje in het Gülhane   park met uitzicht op de bosporus. Turkse thee is sterke, zwarte thee. In het bovenste pot zit de thee die je aanlengt met heet water, dat in het onderste potje zit. Als je het dan nog te sterk vindt, kun je er ook suiker in doen. De suikerklontjes doken telkens op onverklaarbare wijze op in de broekzakken van mannetje Q.

Hieronder een foto van een gepofte aardappel waarin de hele saladebar leeggekieperd is. Dit zal niet typisch turks zijn, want manlief at dit laatst ook in Moskou. 

Iskender kebab: reepjes lamsvlees (döner), samen met blokjes flatbread in een ovenschaal, daar overheen tomatensaus, gegarneerd met groene peper en tomaat. Dat gaat nog even in een hete oven, waarna er bruine boter en yoghurt overheen gegoten wordt. Zie hier voor een recensie van de plek waar wij dit aten. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de negatievere opmerkingen me niet kan herinneren, terwijl die al wel onder het artikel moeten hebben gestaan toen ik dit stuk heb gelezen en wij er hebben gegeten. Ik vond het lekker, maar het is onze enige iskender kebab geweest, dus ik weet niet of hij excellent is geweest. De bediening was in elk geval prettig.

Pide, zeg maar een pizzabootje. Dit was onze lunch voordat we weer naar het vliegveld vertrokken. Die moest wel goed zijn, want het avondeten zou waarschijnlijk uit brood of vliegveldeten bestaan. En het was goed. Weliswaar in het toeristenstraatje waar we elke keer door heen liepen, maar hier zaten voornamelijk turkse mannen aan de lunch. Mannetje Q had kip&tomaat (en at ´m bijna helemaal op), wij hadden ei&gehakt

En natuurlijk turkse pizza: lahmacun. Een hele dunne, knapperige bodem die bestreken wordt met een klein beetje lamsvleestomatensaus. Erbij verse peterselie en eventueel pul biber om het wat pittiger te maken. Op de foto het adres van waar we dit aten. En het opgeblazen brood (ik denk hetzelfde deeg als de lahmacunbodem) dat mannetje Q at en dat duurder was dan de lahmacun.





zondag 1 juli 2012

Frambozentoetje

Dit toetje leverde een hele enthousiaste man en een volgens mij nog enthousiaster mannetje Q op.

Frambozentoetje

(3 personen)
  • 6 bitterkoekjes
  • scheutje amandellikeur
  • 200 gram mascarpone
  • 4-5 eetlepels yoghurt
  • eventueel een schepje suiker
  • 25 gram pure chocolade
  • 1,5 blaadje gelatine
  • 2 eetlepels frambozenlimonadesiroop
  • 150 gram frambozen
Verkruimel de bitterkoekjes grof. Besprenkel met likeur en laat even staan.
Klop de mascarpone los met de mixer en meng de yoghurt erdoor. Je kan er een schepje suiker door doen, maar dat is niet nodig. Hak de chocolade fijn, en meng door de mascarpone.
Schep de helft van de bitterkoekjes in 3 glaasjes, verdeel er de helft van het mascarponemengsel over. Verdeel de rest van de bitterkoekjes erover en als laatste de rest van de mascarpone. Bewaar zolang in de koelkast.
Week de gelatine ± 5 minuten in koud water. Vul de limonadesiroop aan met water tot 1,5 dl. Verhit een beetje hiervan en los de gelatine hierin op. Roer het gelatinemengsel door de rest van de limonade. Meng de frambozen erdoor en laat staan tot het iets lobbig begint te worden. Verdeel over de glaasjes en laat verder opstijven in de koelkast.