Schorseneren

Bij school kreeg ik laatst van een andere moeder een tasje schorseneren in de hand gedrukt. Daar kon ik vast wat mee. De schorseneren zaten in haar groentepakket en ze had even geen inspiratie om daar wat zinnigs mee te maken.
Nu heb ik een keer eerder schorseneren klaargemaakt, en toen hebben we nog een maand lang last gehad van plak in onze pannen. Daar staan schorseneren dan ook om bekend. Ze scheiden een kleverig (erg kleverig) soort sap af als je ze schilt. Schorseneren werden vroeger ook wel keukenmeidenverdriet genoemd.
Ik was dus voorbereid. Ik heb de gootsteen vol laten lopen en de schorseneren echt onder water geschild en in stukjes gesneden. Daarna in een pan met water en wat citroensap gedaan. Daarin de schorseneren kort (ongeveer 5 minuten) gekookt. De voorbereiding was geslaagd. Ik had, op een klein plakje na, geen last van kleverige vingers, pannen en meer.

schorseneren zijn bijna zwart, maar hier zat er nog opgedroogde modder aan

Later maakte ik een melkbloemsausje met nootmuskaat. Normaal doet dit allerlei alarmbellen rinkelen. Andijvie met een papje, bloemkool met een sausje en dat soort associaties. Maar voor de schorseneren was dat een prima oplossing.
Toch zal ik ze niet snel zelf kopen. Een keer is prima, maar echt heel erg lekker vind ik ze niet. En dan is het schoonmaken toch wel een gedoe.