Tomatentapenade met cashewnoten - foodblogswap

Deze maand deed ik weer een keertje mee met de foodblogswap. Het is alweer een tijdje geleden. Ik dacht, ik heb nu een receptenindex, dus je kunt nu op een centrale plaats terugvinden wat voor lekkers er allemaal op mijn foodblog te vinden is. Ok, je bent wel even bezig, want het zijn ruim 1200 recepten, maar het staat wel netjes bij elkaar. 
Nog even wat de foodblogswap inhoudt, want dat is ook alweer bijna een jaar geleden. Op facebook ben ik lid van een foodbloggersgroep. Een van de terugkerende uitdagingen is de foodblogswap. Iedereen die mee wil doen, krijgt een foodblog van een andere deelnemer toegewezen om daar een recept van te koken. Op die manier ontdek je weer eens andere blogs, of word je verleid om eens iets heel anders te maken dan je gewone repertoire.  
Dit keer mocht ik iets uitzoeken op de blog van Marianne, LoveMyFood. Marianne blogt nu bijna een jaartje. Haar blog is een afspiegeling van wat ze zoal door een dag eet, inclusief eetdagboek. Je vindt er soepen, salades, ontbijtjes, toetjes. Mij spraken de crockpotgerechten het meest aan. Toch maakte ik iets anders. Met het warme weer ben ik niet zo in de stemming voor een stoofpot. We aten een soort tapas, mezze, antipasti; in elk geval kleine, lekkere hapjes met natuurlijk brood en een dip. De dip komt van de blog van Marianne. Ik had bedacht dat ik als variant er wat gehakte olijven door zou doen, maar dat herinnerde ik me pas weer toen het schaaltje leeg was. 

Tomatentapenade met cashewnoten

• 100 gram gedroogde tomaten (op olie)
• wat olie uit het potje
• 1 teentje knoflook
• 50 gram cashewnoten
• 20 blaadjes basilicum, in reepjes
• eventueel 10 zwarte olijven, grof gehakt 

Doe de tomaten in een kleine keukenmachine. Pers het teentje knoflook erboven uit. Doe de cashewnoten, suiker en citroensap erbij. Draai tot een grove, smeuïge pasta. Voeg een beetje olie toe, als het te droog blijft. 

Roer er met de hand de basilicum en olijven door. 

Aardbeienrol met lavendelcrème

Mijn eitjes waren een beetje gehavend uit de fietstas gekomen. Ik had zo'n megaverpakking met 30 eieren gekocht, en ondanks dat ik heel voorzichtig was geweest, was er toch een aantal licht gebarsten. Ook mijn aardbeien hadden een beetje klem gezeten. Die 2 kleine ongelukjes resulteerden in deze rol met aardbeien en lavendel. De rol ziet er ook een tikje "ongelukkig" uit en niet zo strak als ik in gedachten had. Dat krijg je ervan als je gedeukte eitjes en gebutste aardbeien gebruikt. Dan krijg je ook een kreukelige cake. 
Voor de lavendelsiroop gebruikte ik die van Monin, die ik al heeeeel lang in de kast heb staan. Je kunt ook zelf een siroopje maken door 2 eetlepels water met 3 eetlepels suiker aan de kook te brengen, er de bloemetjes van 2 takjes lavendel in te doen en dan af laten koelen. Zeef daarna de lavendel eruit.
Of je gebruikt in plaats van lavendelsiroop vlierbloesemsiroop. Vlierbloesem combineert ook erg goed met aardbeien en kun je als je nog een beetje gelukt hebt, nu nog plukken.

Aardbeienrol met lavendelcrème

• 5 eieren (op kamertemperatuur)
• 125 gram fijne kristalsuiker
• 25 gram maizena
• 125 gram bloem
• snuf zout
• 50 gram boter, gesmolten
• 300 gram aardbeien
• 3 eetlepels geleisuiker
• 3+1 eetlepels lavendelsiroop
• 1,5 blaadje gelatine
• 400 gram turkse (of griekse) yoghurt

Bekleed een bakplaat van ± 30 bij 40 centimeter met bakpapier.

Klop de eieren met de suiker ± 10 minuten tot ze heel luchtig en dik zijn. Zeef de maizena en bloem erboven en spatel dit er, samen met het snufje zout, voorzichtig door. Giet de gesmolten boter er vanaf de zijkant bij en spatel dit er ook voorzichtig door. Houd zoveel mogelijk lucht in het beslag. 

Verdeel het beslag over de bakplaat en strijk glad. 

Bak de deegbodem volgens het volgende schema: 13 minuten op 150C, 13 minuten op 165C en 13 minuten op 175C. 

Haal de deegbodem uit de oven en bedek met een schone theedoek. Keer om en rol met theedoek en al vanaf de lange kant op. Het is niet erg als de theedoek tussen de cake gerold raakt.

Laat zo afkoelen. 
Was de aardbeien en haal de kroontjes eraf. Snijd 2/3 deel in stukjes en pureer de rest. Breng de puree aan de kook met de geleisuiker en laat 2 minuten doorkoken. Schep de stukjes aardbei door de puree en prak nog een beetje door elkaar. 
Week het blaadje gelatine ± 5 minuten in koud water. Verwarm 3 lepels lavendelsiroop en los de gelatine hierin op. Laat iets afkoelen, maar niet te veel opstijven, anders mengt het niet goed meer. Roer het goed door de yoghurt. 
Rol de deegbodem weer uit en snijd de randen netjes bij. Besprenkel de deegbodem met de ene lepel siroop. Smeer de aardbeienjam erover en daarna de yoghurt. Rol de aardbeienrol weer voorzichtig op. Leg met de naad naar onderen op een schaal en laat nog minimaal 2 uur opstijven in de koelkast. 

Vlierbloesemazijn

Eigenlijk kun je dit niet echt een recept noemen. Ik zag ergens een opmerking van iemand voorbij komen dat ze vlierbloesem had geplukt om azijn mee van een smaakje te voorzien. Daar had ik nog niet aan gedacht. Dus ik heb een stuk of 10 schermen geplukt en daar de bloemetjes voorzichtig van afgeknipt. Dat is niet echt moeilijk, maar een tikje priegelig is het wel. Bij andere recepten met vlierbloesem, zoals siroop, verwerk ik de hele schermen en zeef die er later uit. Hele schermen in een jampot proppen is wat lastiger, dus vandaar het knippen. Die jampot spoelde ik eerst even om met kokend water. Daarna gingen dus de bloemetjes erin. De pot werd verder gevuld met azijn. Gewoon de meest simpele witte azijn. Die is wel een tikje scherp, maar ik hoop dat het vlierbloesemaroma het scherpe verzacht. Anders heb ik pech gehad. Dan weet ik dat volgend jaar andere azijn moet gebruiken. Ga ik gewoon het koffiezetapparaat ermee ontkalken. 
Toch post ik dit idee zonder te weten of gewone azijn een heel goed idee is. Maar tegen de de tijd dat dit een paar weekjes heeft getrokken, ik de vlierbloesem eruit gezeefd heb en de azijn in een mooi flesje heb gedaan, bloeit de vlier niet meer. Dus nu gewoon even tijd voor maken en dan heb je straks net een ander smaakje in de dressing van je salade. En als het goed bevalt, maak je volgend jaar wat mee, spaar je wat kleine flesjes en heb je een paar leuke culinaire cadeautjes. 

Rabarberclafoutis met vlierbloesem

Clafoutis. Dat had ik bedacht om met de rabarber te maken. Ik wist wel ongeveer wat deze Franse klassieker is: een soort pannenkoek uit de oven met in het oorspronkelijke recept kersen. Melk, ei, bloem en wat suiker, dat zou ik wel nodig hebben. In welke verhoudingen, daarvoor keek in de Larousse. 
Omdat ik uit ervaring weet dat er heel veel varianten bestaan, googelde ik ook nog naar wat recepten. Daar zat inderdaad veel variatie in. Sommige claufoutis bestond vooral uit ei, maar ik houd niet van een zoete omelet. Andere leken meer op cake. Wat zou ik aanhouden? Al googelend kwam ik op dit stukje van Joep Habets, die mijn vraag al had uitgezocht. Hij had diverse recepten getest en daar een succesrecept uit gedestilleerd. Zijn recept heb ik weer als basis genomen, maar heb er toch nog wat aan gesleuteld met de Larousse in mijn achterhoofd. 

Rabarberclafoutis met vlierbloesem

• boter om ovenschaal mee in te vetten
• 250 gram rabarber
• 2 vlierbloesemschermen
• 1 deciliter slagroom
• 2 deciliter melk
• 2 eieren
• snuf zout
• 100 gram bloem
• 40 gram suiker

Snijd de rabarber in stukjes van 1 centimeter. Schep om met 10 gram van de suiker en verdeel over een ingevette ovenschaal.  

Breng de slagroom en de melk tegen het kookpunt. Zet het vuur weer uit en leg de vlierbloesem erin. Laat het mengsel afkoelen tot lauw. Vis dan de vlier er weer uit.

Meng de eieren, zout, bloem en de rest van de suiker door elkaar. Giet er scheutje voor scheutje de melk bij en roer tot je een dik en glad beslag hebt. 

Giet het beslag over de rabarber. Bak de clafoutis op 180C in ± 30 minuten gaar. 

Witte bonen in tomatensaus (zonder potje)

Het foodblogevent. Ooit deed ik er al wel eens aan mee. Het is nog steeds levend. Soms kwijnt het wel een beetje weg, maar het bestaat nog. De bijbehorende verzamelplaats is wel in diepe slaap. Aan dat wegkwijnen ben ik ook wel een beetje schuldig. Vaak denk ik "o ja, leuk thema", maar dan is de maand alweer voorbij. Deze maand doe ik echt mee. Met deze witte bonen in tomatensaus. Ik maakte ze niet eens speciaal voor dit thema, maar het past perfect. Ingrid heeft het nieuwe thema uitgeschreven: TOMAAT.

Voor het koken van de witte bonen wilde ik weten of ik ze in het weekwater moest koken of schoon water moest gebruiken. Daar is niet 1 antwoord op te geven. Met het weekwater gooi je inderdaad een deel van de specifieke slecht verteerbare koolhydraten weg, waardoor je minder last krijgt van je darmen. Maar je gooit ook vitaminen, mineralen en smaak weg. Zolang ik geen enorme kramp krijg, kook ik de bonen in het weekwater. Wat die voedingsstoffen betreft, is het dus ook slim om bonen in precies genoeg water te koken. Dat is wat lastig te bepalen, dus als je krap start, is het slim om tijdens het koken eventueel nog een beetje water toe te voegen. Om antwoord te krijgen op mijn vraag keek ik eerst in Over eten & koken van Harold McGee. Zijn standpunt is langer koken in het weekvocht; daardoor wordt een deel van de koolhydraten ook afgebroken. Krap water voorkomt ook al te heftig borrelen zodat de bonen ook minder snel kapot koken. McGee geeft aan dat 3 elementen (zuren, calcium en suiker) het garingsproces vertragen. Die elementen toevoegen tijdens het koken is dus niet zo slim. Maar als je vervolgens de bonen verder verwerkt, en niet wilt dat ze overgaar worden, kun je juist wel die elementen toevoegen. In zijn boek wordt als voorbeeld stroop in baked beans genoemd. Dat idee neem ik graag over. 

Witte bonen in tomatensaus

• 500 gram gedroogde witte bonen, een nacht geweekt
• 1 eetlepel olijfolie
• 1 ui, in kwartringen
• 1/2 rode peper, fijngehakt
• 2 teentjes knoflook, in dunne plakjes
• 1 klein blikje tomatenpuree
• 1/2 theelepel kurkuma
• 1 theelepel gemberpoeder
• 1 blik gepelde tomaten (400 ml)
• 500 gram verse tomaten, in stukjes
• zout
• 1 eetlepel (appel)stroop

Doe de bonen met zoveel (schoon dan wel het weekwater) water dat ze 1 centimeter onderstaan in een pan en breng aan de kook. Zet het vuur laag en laat 30 minuten pruttelen. Proef de bonen of ze al gaar zijn. Kook anders nog langer en controleer om de 10 minuten. Als de bonen bijna gaar zijn, zet dan het vuur uit en laat nog een kwartier staan. Giet het laatste beetje vocht daarna af. 

Verhit de olie in een braadpan. Fruit de ui, peper en knoflook een paar minuten. Voeg de tomatenpuree, gember en kurkuma toe en roer 1 minuut door. Doe dan de gepelde tomaten, 1 deciliter water en de verse tomaten in de pan. Breng aan de kook en laat daarna met een deksel op de pan 15 minuten zachtjes koken. Voeg daarna de stroop en zout naar smaak toe en laat nog 5 minuten pruttelen. 

Voeg de gare witte bonen aan de tomatensaus toe en laat nog even goed doorwarmen. 

Supersalade met bloemkoolhummus, chioggiabiet, quinoa, blauwe bessen, alfafa en feta

Zoals ik een weekje geleden al schreef, heb ik tijdens onze USA-vakantie een supersalade gegeten. Daardoor geïnspireerd maakte ik zelf ook zo'n supersalade. Ja, er zitten veel verschillende ingrediënten in, maar daardoor is ie ook zo super en gevarieerd en lekker. 

Supersalade met bloemkoolhummus, chioggiabiet, quinoa, blauwe bessen, alfafa en feta

• sap van 1 limoen
• 2 theelepels honing
• 2 eetlepels walnootolie
• 1 eetlepel milde olijfolie
• 1 theelepel maanzaad
• peper, zout
• 1 pot kikkererwten (± 400 gram)
• 1 klein teentje knoflook
• 2 eetlepels tahin
• 1/4 theelepel komijn
• sap van 1/2 citroen
• 1/2 jalapenopeper, fijngehakt 
• 1 eetlepel fijngehakte verse peterselie
• 150 gram bloemkool
• 150 gram regenboogsnijbiet*)
• 75 gram rucola
• 1 komkommer
• 200 gram quinoa/bulgur*) (of 1 van beide)
• 1 gele paprika
• 100 gram blauwe bessen
• 100 gram alfafa
• 1 geel bietje
• 1 chioggiabietje
• 200 gram feta

Klop een dressing van limoensap, honing, walnootolie, olijfolie en maanzaad en breng op smaak met peper en zout. Zet even apart. 
Maak vervolgens de hummus. Giet hiervoor de kikkererwten af, maar vang het vocht op. Doe de kikkererwten in een keukenmachine of hoge mengkom. Pers het teentje knoflook erboven uit. Doe de tahin, komijn, citroensap en wat zout erbij. Maal fijn of pureer met de staafmixer. Voeg eventueel wat van het opgevangen vocht erbij om de hummus smeuïger te maken. De hummus moet niet smeerbaar zijn deze keer. Proef en voeg eventueel nog wat zout of citroensap toe. Maal of hak de bloemkool tot fijne korrels. Roer de jalapenopeper, bloemkool en peterselie door de hummus. 

Kook de bulgur/quinoamix met een dubbele hoeveelheid water in ± 15 minuten gaar. Giet eventueel overgebleven vocht af en laat iets afkoelen. 
Halveer de komkommer in de lengte en snijd in schuine plakjes.

Halveer de paprika, verwijder de zaadlijst, en snijd in reepjes.

Schil de bietjes en snijd ze op een mandoline horizontaal in plakjes van 1-2 mm. 
Snijd de feta in dunne plakjes. 
Verdeel de helft van de komkommer, paprika en blauwe bessen over 4 grote kommen. Meng de snijbiet en rucola met de dressing. Verdeel dit over de 4 kommen. Schep hierop de quinoa/bulgur. Schep er mooie bol hummus met bloemkool op. Verdeel de rest van de komkommer, paprika, blauwe bessen en plukjes alfafa erover. Steek de plakjes biet aan de zijkanten in de salade. Verdeel als laatste de feta over de salade. 

*) Je kunt hele jonge snijbiet kopen, zo klein als slablaadjes, maar grotere stengels (vergelijk met wilde spinazie, of kleine rabarber) zijn ook prima. De blaadjes kun je zo gebruiken. Van het grote snijd je blad in repen en de stengels (met de mooie kleurtjes) in dunne boogjes
*) Ik had nog een pak bulgur met quinoa staan van artisan, maar je kunt ook 1 van beide gebruiken. 

Vakantie-eten USA 5 - Montreal

Nou echt USA is dit natuurlijk niet meer. Montreal ligt namelijk in Canada. Na ons laatste superontbijtje van superpannenkoeken reden we door de bosrijke heuvels naar Canada. Mannetje Q en ik zouden van Montreal terugvliegen, manlief bleef nog in de VS voor zijn werk. Van te voren hadden we ons niet echt verdiept in Montreal. Het was leuk om ook nog in Canada te komen, en we zochten een plaats die berijdbaar was en die op Amsterdam vloog. Toen ik een paar dagen voordat we daar naar toe zouden gaan eens ging googelen bleek Montreal een foodiestad te zijn. De stad zelf claimt de meeste restaurants per inwoner (in Noord-Amerika) te hebben.
Verder vond ik deze blog, die we een beetje gebruikt hebben als gids om uit eten te gaan. De eerste avond Vietnamees bij Pho bang New York. Welke noedelsoep ik precies gegeten heb, weet ik niet meer. In elk geval met rundvlees, en manlief had een andere soort met kip erin. We hadden beiden een verschillende bouillon. Lekker, maar geef mij toch maar een vork erbij...
De tweede avond bij Cinko. Niet super. De zoete aardappelfrietjes waren lekker. De salade van manlief een beetje simpel, de hamburger van Q zwart, en de 2e was ook erg donker. Mijn rode currysoep was wel lekker. Een prima idee en verrassende vulling zodat ik 'm thuis ook heb gemaakt.

Laatste lunch voordat we naar het vliegveld gingen was wel een succes. We zaten heel dicht bij China town met veel eethuisjes; meer een little town overigens. Dit adres had heerlijk eten. De inrichting was minimaal, plastic wegwerptafelkleed, maar er zaten alleen maar Aziaten. We hadden kip met bleekselderij en sataysaus - niet de bruine pindasaus maar wel lekker. Verder chinese broccoli met beef en gember en kip kung pao,waarbij mannetje Q alle pinda's eruit viste om die vervolgens met stokjes op te eten. De ruime porties vormden een goede basis om de tijd tot de late avondmaaltijd in het vliegtuig te overbruggen. 

Het nationale gerecht van Canada, poutine, hebben we aan ons voorbij laten gaan. Kortgezegd komt dat neer op friet met jus en gesmolten kaas. Er zal heus een goede uitvoering van bestaan, maar ik voel geen drang om dit te proberen. De Nederlandse kapsalon is ook niet aan mij besteed. 

Waar je aan moet denken in Canada is dat de prijs die je op de menukaart ziet exclusief belasting (GST 5% en QST 9,975%) en een fooi van 15% is. Die fooi is niet zo vrijblijvend als bij ons. Er moet echt iets heel erg mis zijn, wil je geen fooi geven. Met de huidige (mei 2015) wisselkoers kun je aanhouden dat wat je in eerste instantie op de menukaart ziet in Canadese dollars is wat je in euro's betaalt.

Vakantie-eten USA 4 - Brownies met bosbessen

private blueberry lease - no raking or picking - no vehicles

Het gebied rondom Ellsworth staat ook bekend om zijn bosbessen. Wij waren er nog te vroeg in het jaar om ze zelf te kunnen plukken. De struiken kregen net groene puntjes. Toch konden we wel van echte bosbessen genieten. Onze airbnb-gastvrouw zorgde niet alleen voor eitjes, maar in de vriezer lagen ook bosbessen van vorig jaar. Ook was er een potje bosbessenjam. Met de bosbessen bakte ik brownies. 
Als je een beetje geluk hebt, kun je deze brownies nu zelf bakken met verse bosbessen. Zo in juni, juli zijn die ook in Nederland te vinden. Als er iemand nog een plekje weet op fietsafstand van Arnhem? Ik hoor het graag. Liever niet de Posbank, want dat is zo steil omhoog. 

Andere eetimpressies van onze vakantie in de USA vind je hier:

Waar wij aten tijdens onze week New York en de bron van mijn supersalades
Hoe beviel het eten van een hele kreeft in Maine?
Zalm met maple syrup
De vakantie eindigde in Canade - eettips Montreal

Brownies met bosbessen

(recept van bijnanetzolekkeralsthuis - vorm van ± 20 bij 20 centimeter)

• 100 gram boter
• 125 gram pure chocolade (grof gehakt of druppels)
• 3 eieren
• 100 gram suiker
• snufje zout
• 60 gram bloem
• 100 gram bosbessen

Vet de vorm in en leg op de bodem een vel bakpapier. 

Doe de boter en chocolade in een hittebestendige kom en hang deze boven een pan met een laagje bijna kokend water. Schud af en toe en laat de chocolade en boter smelten. 

Klop de eieren met de suiker en het zout een paar minuten. Meng het chocoladebotermengsel erdoor. Meng dan de bloem erdoor. 

Verdeel het browniebeslag over de vorm. Bestrooi met de bosbessen. 

Bak de brownie in ± 20 minuten net gaar. Hij mag nog een een beetje smeuïg zijn. De chocolade wordt ook weer wat harder bij het afkoelen. 

Vakantie-eten USA 3 - Zalm uit de oven met maple syrup

In de koelkast van ons lieve huisje stond een pot homemade maple syrup. In gewoon Nederlands esdoornsiroop of ahornsiroop. Lokale specialiteit in Canada, maar blijkbaar ook in Maine. En erg lekker. Zo lekker dat wij in de krappe week dat wij er waren de pot nagenoeg leeg hebben gegeten. Niet alleen over de pannenkoeken en de wafels maar ook over de vis. Niet een voor de hand liggende combinatie. Toch is het een lekkere combinatie. Wij aten dit ooit een keer bij de Canadese collega van manlief. Bij het zien van de zalm in de winkel kwam die eetherinnering weer boven. 
Nou moet ik wel eerlijk zeggen dat die keer lekkerder was. De zalm was nu een beetje droog geworden. Misschien was het mindere zalm, maar ik denk dat ik de oven te hoog heb gezet. Rare Fahrenheit ook. 

Zalm uit de oven met maple syrup

• 600-800 gram verse zalmfilet met vel, aan 1 stuk
• 4 eetlepels maple syrup
• zout, peper

Verwarm de oven voor tot 160C. 

Doe de zalm in een goed passende ovenschaal. Druppel de maple syrup erover. Bestrooi met peper en zout. Dek af met aluminiumfolie. Zet de zalm 15 minuten in de oven. Haal dan het folie eraf en laat nog 5-10 minuten verder garen en de maple syrup iets karamelliseren. 

Vakantie-eten USA 2 - Maine - Kreeft

Na het drukke New York met ongelooflijk veel eetgelegenheden reden we een heel stuk noordelijker, naar Maine. Om precies te zijn naar Franklin, vlakbij Ellsworth, een half uur rijden van Acadia National Park. Via airbnb hadden we daar een heel mooi, rustig plekje gevonden. Een houten huis met een cuppala bovenop waar we lekker konden chillen. Keuken was prima ingericht. Hier mocht ik weer aan mijn kookdrang toegeven. Met superverse eitjes van de kippen en eenden die rondscharrelden over het erf, romige melk van koeien uit de buurt, homemade maple syrup, en bosbessen van het vorige seizoen uit de vriezer. Daar kon ik wel iets lekkers mee maken: pannenkoeken met maple syrup voor het ontbijt, wafels voor bij de thee en een keer brownies met bosbessen. Deze eieren vonden hun weg wel. 

Iets heel anders aten we ook: kreeft. Als je aan de kust van Maine bent, kun je haast niet anders. Wij moesten er overigens nog wel naar zoeken, want heel veel eettentjes waren nog gesloten omdat het toeristische seizoen nog niet begonnen was. Dat begon zo'n beetje de een na laatste week van mei. En toen kregen we dus ons bord met daarop een hele gekookte kreeft voor onze neus. 

Met een placemat met daarop een uitleg "kreeft-eten-voor-dummies".  De scharen waren al voorgekraakt. Dus het vlees daaruit krijgen, dat lukte nog wel. Uit de kleinere pootjes ging dat al een stuk lastiger. Het vlees uit het lichaam was niet aan mij besteed. Het groenige, de lever, vinden veel mensen het lekkerst, maar dat vind ik niet. Nu at ik mijn kreeft ook wel een beetje met een vooroordeel. Ik lust wel schaaldieren als garnalen, krab, langoustines, maar echt lyrisch word ik er niet over. En dat ben ik over kreeft ook niet. Het was wel leuk om een keer gegeten te hebben, maar voor mij, en voor manlief niet echt voor herhaling vatbaar. Niet dat het vies was, maar wij vonden het beiden teveel gepeuter voor iets dat niet echt superlekker was. De smaak is niet zo bijzonder dat het opweegt tegen het gedoe. Voor deze kreeft, inclusief frietjes en wat salade, betaalden we $20. Voor dat geld wilden wij proeven hoe een hele gekookte kreeft zou bevallen. 

Vakantie-eten USA 1 - New York 1

Mannetje Q hield zijn spreekbeurt over de Eiffeltoren, maar wilde graag het Vrijheidsbeeld zien.
Logisch he? Eigenlijk best wel want de man wiens bedrijf de Eiffeltoren bouwde, ontwerp ook de staalconstructie van het Vrijheidsbeeld. Dus wij zijn in zijn meivakantie naar de Verenigde Staten geweest, waarvan de eerste week in New York. Daar moesten we natuurlijk ook eten.

We kwamen zaterdagavond laat aan, dus voor ons echt midden in de nacht. De volgende ochtend ontbijtboodschappen gedaan. Brood in de VS is vaak te zoet, en de yoghurt, daar kennen ze bijna alleen low-fatvarianten waar ze iets met de structuur doen, waardoor het meestal niet lekker is. Dus dat was niet zo'n succes. De rest van de ochtenden hebben we bagels gekocht bij de overburen, de Olde Brooklyn Bagel Shoppe Dat was een beter idee.

De eerste lunch deden we inkopen bij de Whole Foods Market op Colombus Circle om dat op te eten in Central Park. Druk dat het daar was op een zonnige zondagmiddag. Ik bedoel niet het park, maar de supermarkt.

Ons eerste avondeten was een pizza bij Amorina, vlak naast ons Airbnb-adres. Lekkere bodem, tikje zoete tomatensaus, pittige salami en rare kaas. Het was mozzarella, maar zag er vreemd uit. Gelukkig is mozzarella op een pizza meestal niet het ingrediënt dat eruit springt qua smaak, dus echt last hadden we er niet van.

De avond erna moest natuurlijk een burger zijn. We waren per slot van rekening in de VS. Googlemaps en tripadvisor leidden ons naar Bareburger. Een kleine keten met een hippe, groene filosofie. Op de menukaart staan een aantal vaste burgers, maar je kunt ook je eigen burger samenstellen. Dit was een geslaagd diner. Later zijn we bij een andere vestiging geweest. Manlief ging weer voor de burger, maar ik koos een maaltijdsalade uit met als extra gegrilde kip. Ik had echt behoefte aan lekkere groente. Die salade vond ik zo lekker dat ik inmiddels thuis ook zo'n supersalade heb gemaakt.

De andere diners bestonden uit Mexicaans en Indiaas. Mexicaans haalden we af bij Maya Taqueria, schuin tegenover ons. Vistaco's, nacho's met kaas en guacamole en een veggieburito met kale en mais. Mannetje Q kaapte de kale voor mijn neus weg. Beetje jammer voor mij, maar voor hem wel goed na de diverse brood-met-kaasvarianten uit de wereldkeuken. Na een wandeling door Prospect Park aten we Indiaas. Prima groentecurry en kip korma en linzenkippensoep en kaasnaan voor mannetje Q.

Op de hoek van ons blok huizen zat een ijszaak. Niet zomaar een ijszaak. Ample Hills met spectaculaire smaken als Mexican Hot Chocolate en Salted Caramel. Maar ook aardbeienroomijs voor mannetje Q. Konden we mooi vergelijken met nog een ambachtelijke Ice Cream Factory uit Brooklyn. Daar hadden we 2 dagen eerder een megaijsje gegeten nadat we de Brooklyn Bridge overgelopen hadden. Ik heb zelf een kleine voorkeur voor Ample Hills, maar dat komt vooral doordat zij meer keus uit smaken hadden, en ook fruitsmaken hadden.

Naast diverse musea moest er natuurlijk ook een eetdingetje in de bezienswaardigheden zitten. Dat werd Chelsea Market. In de oude Oreo-fabriek zitten nu allemaal hippe (en prijzige) eetwinkels. Leuk is dat ze allerlei oude elementen in het gebouw hebben laten zitten. Uiteindelijk hebben we wel sushi als lunch ($ 18,50) gekocht. Mannetje Q mocht wat uitzoeken bij Amy's bread. Dat werd een pain au chocolat. Die kostte $ 3,25. Verder namen we kleine vierkante broodjes mee. Met rozemarijn. Met walnoot en rozijn. Met karwijzaad. Die vielen dan weer mee voor $ 0,70 per stuk. Overigens zaten bij de viswinkel om half 11 's ochtends de Japanse (of Chinese) toeristen aan de hele kreeft. Die waren mij daar een tikkeltje te duur. Voor die kreeft gingen we wel naar Maine, waarover later meer.    

Hele kipjes

Mannetje Q vindt een kippenpootje zo lekker. Soms eten we dan hele kip. Hij een poot met dij, ik een poot met dij, manlief de andere kluifjes en wie nog meer wil wat van de borst. Alle overblijfsels, inclusief afgekloven botjes, gaan weer in een pan waar ik dan weer kippenbouillon van maak. Voor alle mensen die nu geen kippensoep bij mij durven te eten, ik onthoud heel goed welke kippensoep ik op deze manier maak en die zet ik niet aan vreemden voor. Maar voor onszelf is het prima.

Toen ik laatst bij de groothandel was, zag ik piepkuikens liggen. Dat is natuurlijk nog leuker, elk een eigen kip(je). Om de kipjes klaar te maken haalde ik mijn meestersaus uit de vriezer.

Piepkuikens in meestersaus

Breng de meestersaus aan de kook, doe de piepkuikens erin en ze hierin 20 minuten pruttelen. Vis ze uit de pan, laat uitdruipen, dep ze droog en wrijf in met olie, bestrooi met wat zout en leg ze in en grote ovenschaal. Zet deze in een oven van 180C. Laat de kipjes in 20-30 minuten gaar worden in de oven. De kip is gaar als je in het dikste deel van de poot prikt en er dan kleurloos vocht uitkomt. Als het roze is, is de kip nog niet goed gaar.

Bloemkooltaart met chorizo

Voor een recept had ik ± 200 gram bloemkool nodig. Een bloemkool weegt meestal meer. Zeg maar een stuk meer. Dus ik had nog heel veel over. Deze hartige taart is dus een soort van restverwerking. Toch gaat er zoveel bloemkool in, dat het eerder andersom zal zijn. Je maakt deze taart, waarin de chorizo net weer iets anders is dan spekjes, en zult wat bloemkool overhouden. Die kun je dan bijvoorbeeld weer in de bami verwerken. 

Bloemkooltaart met chorizo

(quichevorm met losse bodem van 22-24 cm doorsnee)

• 90 gram koude boter, in blokjes
• 180 gram bloem
• 1 eetlepel sesamzaad
• 2-3 eetlepels ijskoud water
• 100 gram chorizo, in miniblokjes (droge worst)
• 1 jalapenopeper, gesnipperd
• 1/2 ui, gesnipperd
• 500 gram bloemkoolroosjes (± 3 centimeter)
• 3 eieren
• 4 eetlepels griekse yoghurt
• 75 gram geraspte kaas
• peper, zout

Meng de boter en bloem en sesamzaadjes in een keukenmachine tot een kruimelig mengsel. Meng er dan snel 1,5 lepel water door tot het deeg een bal begint te vorm. Voeg eventueel nog wat meer water toe. Verpak de deegbal in een plastic zakje en leg een half uur in de koelkast. 

Knip een vel bakpapier ter grootte van de bodem van de quichevorm en leg dit in de vorm. Vet de zijkanten in en bestrooi met bloem of paneermeel.

Rol het deeg uit tot een lap die 4 centimeter groter is dan de bodem en leg de deeglap in de vorm. Leg hierop een vel bakpapier en hierop een blindbakvulling. Zet de vorm nog even in de koelkast. 

Verwarm de oven voor op 180C. Bak de vorm met blindbakvulling 15 minuten. Verwijder dan blindbakvulling en bakpapier en bak de deegbodem nog 10 minuten. 

Bak de chorizo in eigen vet uit en bak de ui en jalapenopeper een paar minuten mee. 

Klop de eieren los met de yoghurt en roer de helft van de kaas erdoor. Proef of er nog peper of zout bij moet.

Kook de bloemkoolroosjes 3-5 minuten voor en laat ze goed uitlekken. 

Verdeel de het chorizomengsel over de bodem van de vorm. Leg de bloemkoolroosjes erop. Giet het eimengsel voorzichtig tussen de openingetjes. Bestrooi met de rest van de kaas. 

Bak de bloemkooltaart in ± 30 minuten op 180C tot de vulling gestold is. 

Taart met rabarber, aardbei en cake

Een jaar geleden nam ik kijkje achter de schermen bij La Place. Die dag begon al goed met een stuk aardbeirabarbertaart bij de koffie. Daarvan kregen we ook het recept mee. Dat krijg je nu niet, want ik ben lekker eigenwijs. Dit is mijn versie van deze taart. Als je die ook wilt eten, zul je zelf aan de slag moeten. De taart is in deze vorm niet meer bij La Place verkrijgbaar. Inmiddels hebben ze allemaal kleine taartjes. Vast ook wel iets met aardbeien en rabarber, want daar is het nu weer lekker de tijd voor. 

Taart met rabarber, aardbei en cake

(quichevorm met losse bodem, doorsnee 22 centimeter)

• 180 gram bloem
• 20 gram witte basterdsuiker
• 100 gram koude boter, in blokjes
• ± 2 eetlepels ijskoud water
• 100 gram zachte boter
• 100 gram suiker
• 2 eieren
• 100 gram zelfrijzend bakmeel
• paar druppels amandelessence
• 150 gram rabarber
• 200 gram aardbeien

Maak eerst de buitenkant van korstdeeg. Doe hiervoor de bloem, basterdsuiker en boterblokjes in de kom van een keukenmachine en meng tot het een kruimelig geheel is. Voeg dan 1 lepel water toe en draai snel tot een deegbal. Voeg eventueel wat meer water toe. Verpak de deegbal in een plastic zakje en leg een half uurtje in de koelkast.

Leg een vel bakpapier op de bodem van de vorm en vet de zijkanten in en bestuif met bloem. Rol de deegbal uit tot een ronde lap met een doorsnee van 26 centimeter en bekleed de vorm hiermee. Leg een vel bakpapier/siliconenvel op de deegbodem en bedek met een blindbakvulling. Bak de deegbodem 20 minuten op 180C, verwijder daarna de blindbakvulling en het siliconenvel en bak nog 10 minuten. 

Snijd de rabarber in stukjes van 0,5 centimeter. 

Was de aardbeien, verwijder de kroontjes en halveer grote exemplaren. 

Maak ondertussen het cakebeslag door de zachte boter met de suiker ± 5 minuten te kloppen tot een romig mengsel. Klop 1 voor 1 de eieren erdoor. Klop het amandelessence erdoor en meng daarna het zelfrijzend bakmeel erdoor. Verdeel het beslag over de voorgebakken korst. Verdeel de rabarber en aardbeien over het cakebeslag en duw ze er een beetje in. Bak de taart nog ± 30 minuten op 180C tot de cake gaar is.