Spekkoekpudding

Spekkoek in een glaasje. Een boterige vanillegeur, een kruidige smaak van kaneel, kruidnagel en kardemom. Het zit er allemaal in in deze spekkoeklikeur. Nou ja, de specerijen zijn een beetje een gok op basis van wat er zoal door spekkoek gaat, want het recept is natuurlijk geheim. Achterop het familierecept voor spekkoek bleek oma krabbels gezet te hebben voor een drankje met de smaak van spekkoek. Met deze familie-informatie op zak zijn Marc Pieplenbosch en Menno Kleijweg Sahay Drinks gestart. En met succes. Op de International Wine and Spirits Competition 2013 kreeg de spekkoeklikeur zilver, las ik in een persbericht. Om uit te zoeken wat dat dan precies inhoudt, neusde ik even op IWSC-site. Er bestaan immers genoeg prijzen en keurmerken die in het leven zijn geroepen door een brancheorganisatie en waar elke deelnemer uiteindelijk ergens in uitblinkt. Daar ontdekte ik in elk geval dat de rabarcello van Mr. Kitchen, waar ik ook een fles van heb staan, in hetzelfde jaar met brons beoordeeld werd. Ik heb het idee dat niet alle inzendingen ook een label krijgen, dus blijkbaar zegt het wel wat. 

Terug naar de spekkoeklikeur. Ik ontmoette Marc tijdens het wildplukken. Kort kwam het gesprek op zijn spekkoeklikeur. Het zou wel leuk zijn om een recept met spekkoeklikeur te verzinnen, maar dan moest ik natuurlijk wel weten hoe het smaakte. Om het praktisch te houden, kreeg ik direct een fles mee. En belofte maakt schuld. Hierbij dus mijn recept met de spekkoeklikeur. Het heeft even geduurd, maar dit soort toetjes kan ik niet maken als manlief op reis is. Dan krijg ik klachten waarom ik dit soort lekkere dingen maak als hij er niet is. 

Mocht je bedenken om, omdat dat ook zo exotisch is, verse ananas in deze pudding te gebruiken - doe het niet. In verse ananas zit een enzym dat de bindkracht van gelatine afbreekt. Dan krijg je een waterige spekkoekvla. Misschien nog wel lekker, maar niet echt mooi meer om te zien.

Nog een waarschuwing. Om de pudding uit de vorm te krijgen hield ik de vorm even in heet water. Toch te lang want de buitenste rand van de pudding was iets gesmolten. Op de foto zie je dat jammergenoeg nog een beetje. Gelukkig deed het aan de smaak niets af. Deze pudding gaat een favoriet worden. 

Pudding met spekkoeklikeur

• 50 gram gedroogde/gekonfijte papaja
• 50 gram gedroogde/gekonfijte mango
• 0,15 + 0,4 deciliter spekkoeklikeur
• 2 eieren
• 25 gram suiker
• 3 blaadjes gelatine
• 0,3 deciliter melk
• 2 deciliter slagroom
• 20 gram basterdsuiker

Snijd of knip het gedroogde fruit in kleine stukjes en doe ze met de 0,15 deciliter spekkoeklikeur in een bakje. Laat een nacht intrekken.
Doe de eieren en de suiker in een hittebestendige kom. Hang de kom boven een pan met een klein laagje bijna kokend water. Klop de eieren in 5 minuten tot een luchtig mengsel.
Week de gelatine ± 5 minuten in koud water.

Verwarm de melk en los de gelatine hierin in op. Roer goed tot alles is opgelost. Roer de 0,4 deciliter spekkoeklikeur erdoor. Klop dit mengsel door het eimengsel. Haal de kom van pan af en klop nog even tot het mengsel kouder wordt.

Klop de slagroom met de basterdsuiker tot zachte pieken. Spatel de slagroom luchtig door het eimengsel. Meng er 3/4 van het gedroogde fruit door. Spoel een puddingvorm om met koud water (of vet in met een neutrale olie) en verdeel het puddingmengsel over de vorm. Strooi het laatste deel fruit erover. Laat de pudding minimaal 4 uur opstijven in de koelkast.
Dompel de vorm heel kort in heet water. Leg een bord omgekeerd op de bovenkant en keer vorm en bord samen om. Schud voorzichtig heen en weer om de pudding uit de vorm te krijgen.

(voor het recept van deze spekkoekpudding heb ik veel gehad aan het recept voor chipolatapudding van Cees Holtkamp)