Op het gebied van foodfoto's en foodstyling ben ik niet zo up to date. Ik lees natuurlijk wel veel kookbladen en foodblogs, en merk ook wel op dat ook daar een soort mode geldt. Maar echt zien wat er nu anders is, dat doe ik niet. Voor mij zijn deze boeken met foto's van 10 jaar oud nog prima te doen. Je ziet het eten zoals het gekookt is, zonder allerlei fancy props. Een opmerking van Nigella bij halve maankoekjes dat ze er niet zo strak uitzien omdat er geen tijd was om het deeg te koelen, ja die begrijp ik wel.
In beide boeken staan - een beetje oneerbiedig gezegd - huis-, tuin- en keukenrecepten. Geen moeilijke ingredienten, geen ingewikkelde technieken, maar wel bevredigend eten. Grotendeels gebaseerd op de Britse keuken. Gelardeerd met vlotte verhalen dat het vooral niet ingewikkeld hoeft te zijn. Een citaat uit de inleidende tekst - op goudkleurig papier - bij het hoofdstuk over cakes over het bakken ervan: "het suggereert inspanning, het suggereert huishoudelijke bedrevenheid, maar geloof me nou maar, het is makkelijk." Dat vind ik ook. Een cake heb je zo in de oven staan.
In Feest staat naast een heleboel Engelse kerstklassiekers, een Indiaas festijn, eten voor Pasen en Pesach ook een Georgisch feestmaal. Sinds ik dat de eerste keer las, wil ik dat koken. Zoals het kaasbrood beschreven wordt, lijkt me dat echt het einde. Alhoewel het een beetje tegenviel toen ik het maakte. Toch, als ik het recept nu weer lees moet ik weer watertanden, dus met de eetlustopwekkende schrijfstijl zit het wel goed. Ik denk dat ik dat hele feestmaal een keer bij een thuisafgehaald bij mij thuis ga koken. Wel wachten tot de zomer want ik heb lekkere meloenen en sperziebonen nodig.
De ondertitel van Feest is "eten om het leven te vieren". En daar hoort ook een hoofdstuk rouwkost bij. Niet alleen vieren, maar ook gedenken. In onze cultuur zijn we dat een beetje vergeten. Toevallig dat manlief afgelopen week in Kazachstan bij zo'n gedenkmoment was. De vader van een werknemer was overleden, en dan is het 7 dagen na het overlijden gebruikelijk dat er een bijeenkomst - met het nationale gerecht beshparmak - is waarop de overledene herdacht wordt en een geestelijke een aantal zinnige dingen zegt. Met eten dus.
In Hoe word ik een goddelijke huisvrouw staat een heel hoofdstuk gewijd aan chocoladebaksels. Daar worden vast heel veel mensen gelukkig van. Ik ben het alleen niet eens met haar advies om chocolade in de magnetron te smelten in plaats van au-bain-marie. Ik heb de magnetron 1 keer gebruikt, en toen verbrandde mijn chocolade terwijl me dat met de au-bain-marie-methode, zelfs als de kom het water raakt, nog nooit overkomen is.
Beide boeken staan al heel wat jaren bij mij op de boekenplank. Ze lagen natuurlijk ook een tijdje naast mijn bed want beide las ik van A tot Z door. Maar is er ook uit gekookt? Natuurlijk. Op mijn blog kan ik het volgende terug vinden, maar er is vast meer inspiratie uit opgedaan.
- Het werd een andere chocoladetaart maar de Maltesers van Nigella kwamen wel terug op deze chocoladetaart met Maltesers.
- Ik bakte madeleines met thee naar het basisrecept uit Hoe word ik een goddelijke huisvrouw.
- Een volwassen drilpudding met drank.
- De klassieker onder de Engelse toetjes: Eton mess. In een variant met granaatappel.
- Omgekeerde scone-appeltaart.
- Een machtig maar lekker toetje: een soort oliebolletjes met ricotta.
- Nog een klassiek Engels toetje: steamed pudding, of zoals ik het noem: een gestoomde cake.
- Mijn feestmaaltijd met kerst een aantal jaar geleden. Onder andere de puree met een gouden korstje van cornflakes.
- De Engelsen zijn dol op rabarber en verwerken dat ook natuurlijk in een lekkere koek.
Feest - eten om het leven te vieren - ISBN 9025425860
Geen opmerkingen:
Een reactie posten