Deze keer heb ik voor mijn doen heel goed recepten gevolgd. Natuurlijk heb ik dingen aangepast naar wat ik in huis had, maar de meeste gerechten benaderden toch wel het originele recept. Daarom kan ik ook niet alles bloggen. Ik kan moeilijk het halve boek hier online zetten.
Eerst wat over het boek voordat je je mag verlekkeren aan een bordje Ottolenghi-gerechten. Plenty more is een vervolg op Plenty. Daar waren de recepten onderverdeeld naar groentesoort. Eigenlijk is dat best lastig omdat er ook vaak meer dan 1 soort groente in een gerecht gaat. Dat spreekt mij misschien nog wel het meeste aan bij Ottolenghi. De combinaties van verschillende groente in één gerecht. In Plenty more is een onderverdeling gemaakt naar bereidingstechniek: gehusseld, gestoomd, geblancheerd tot en met gebroken, waar een foto bij staat van zo'n 50 eierschalen. Tot slot zijn er nog ovengerechten en een hoofdstuk met zoet.
Aan "5-ingrediënten-koken" doet Ottolenghi niet. Door bijna alles gaat, naast ui en knoflook, diverse specerijen en kruiden. Veel kruiden. Dus haal die bossen bij de Turk maar. Voor mij geen probleem. Het meeste heb ik wel in huis. En ik ben ook goed in vervangen of weglaten. Dat is dan wel tegengesteld aan het hele proces dat in de inleiding van het boek wordt beschreven hoe recepten tot stand komen en getest worden. Moet er toch nog wat zuurs in om het gerecht in balans te laten zijn? Of toch maar een halve theelepel koriander in plaats van een hele? Als ik dat lees, denk ik altijd dat ik niet zo goed kan proeven. Exacte hoeveelheden volgens een recept komen bij mij toch zelden in de pan. Toch is het bijna altijd lekker.
Ander puntje is hoeveel mensen van een recept kunnen eten. Ik mag toch hopen dat dat niet als avondmaaltijd bedoeld is. In het algemeen is dat wel erg weinig. Soms wordt er wel een tip gegeven wat je er dan bij kunt eten. De Ottolenghi-gerechten lenen zich er ook voor om gecombineerd te worden. Van mij mag die "aantal personen"-aanduiding weggelaten worden. Hij is namelijk ook niet consequent. Soms staat er expliciet bij "als voorgerecht" of "als hoofdgerecht" maar soms alleen het aantal personen.
De foto's die in het boek staan zijn niet al te gestyled. Je kunt duidelijk zien dat de groenten door de dressing zijn gehusseld in plaats van met een pincet op hun plaats gelegd. Niet teveel gedoe, daar houd ik wel van.
Maar uiteindelijk telt voor mij hoevaak er zo'n blauw briefje bij een recept komt te zitten. En dat is bij Ottolenghi vaak. Heel vaak.
Voor het Ottolenghi-feestje maakte ik de volgende gerechten:
- winterse saffraangratin (blz. 283): Koolraap kon ik nog niet vinden, dus ik gebruikte wortel, koolrabi, aardpeer en pastinaak. Ik dacht slim te zijn en het kookvocht van de groenten in de saus te gebruiken in plaats van het water (meer smaak he), maar dat was een beetje jammer. De smaak van de aardpeer overheerste de saffraan. Als kruiden gebruikte ik alleen peterselie. Voor verse dragon moest ik wat verder fietsen, en daar had ik geen zin in.
- elegante koolsla (blz 20): favoriet van GZQ, ik denk vooral vanwege de gekruide cashewnootjes. Hier ook geen dragon door. Ik had ook geen gladde dijonmosterd in huis, maar wel grove mosterd. Radicchio was er ook niet op de woensdagmarkt, dat liet ik ook maar weg.
- salade van rode biet, avocado en doperwten (blz. 77): verhoudingsgewijs verwerkte ik meer biet in de salade en was het jammer dat de eetrijpe avocado, die ik speciaal voor deze salade gekocht had, toch niet zo eetrijp was.
- pompoen met kardemom en nigellazaad (blz. 172): dit ging schoon op. Ik vergat alleen de yoghurt als finishing touch, maar in dit geval maakte dat niet uit omdat er nog veel meer andere lekkere gerechten op tafel stonden. De groene peper sneed ik halve ringetjes en ik gebruikte wat meer kardemom (4 vind ik wat weinig om een hoofdrol in de titel te spelen).
- de rijstsalade met zure kersen en noten (blz. 54) werd een warm rijstgerecht met zuurbessen, amandelen, rucola, ui en basilicum.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten