Dè nationale maaltijd van Kazachstan is beshparmak. Letterlijk vertaald betekent dat vijf vingers. Dus je mag (of eigenlijk moet) dit met je handen (nou ja, één hand, en wel te verstaan je rechter) eten. Manlief heeft dit al geregeld voorgeschoteld gekregen. En wij hebben het tijdens onze vakantie ook 2 keer gegeten. Eén keer met rundvlees en één keer met paardenvlees. Ik vond de versie met rundvlees beter te eten, paardenvlees (dat ik bij mijn weten nog nooit in pure vorm gegeten had) is wat droger, taaier. Maar dat kan ook aan de kok hebben gelegen.
Het is een simpel gerecht en bestaat uit dunne, vierkante (±5 cm) velletjes gekookte pasta die op een stapel op een grote schaal gelegd worden. Daarboven op komt gekookt (paarden)vlees (denk aan draadjesvlees), een paar gekookte aardappelen, paardenworst, en gesmoorde uiringen. Die uiringen bieden wat tegenwicht aan de machtige smaak van de rest. Ik mis duidelijk groene groenten hierbij. De bouillon waarin het vlees is gaargekookt, krijg je in een apart kommetje erbij te drinken. Het is de bedoeling dat iedereen uit de schaal eet, en je in elke hap wat pasta en vlees pakt. Toen ik naar wat meer achtergrondinformatie ging googelen, kreeg ik deze link van wikipedia. Grappig is daar dat wordt gesproken over het nationale gerecht van het buurland Kirgizstan (Kirgizië). Kazachstan wordt nog net genoemd. En dat terwijl manlief als hij in Kazachstan bij mensen thuis eet, eigenlijk altijd beshbarmak krijgt voorgeschoteld, en ze het ook zo noemen. De naam "yet" heb ik hem nog nooit horen zeggen. Als het geen etenstijd is, dan krijgt hij thee mèt. Maar daarover later meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten