dinsdag 17 mei 2011

Vakantie-eten - Kazachstan 3


Tijdens onze vakantie zijn we ook bij diverse Kazakken thuis geweest. Op de thee om het zo maar te zeggen. Nu is die thee een heel ritueel. En als er gasten zijn, wordt er flink uitgepakt. Het grappige is dat je alles al ziet staan, als je binnenkomt. Een hele tafel volgeladen met fruit, noten, zuidvruchten, allerlei zoetigheden (in de supermarkt heb je een hele muur vol met schepbakken om uit te kiezen, in alle kleuren, hoe glimmender hoe beter), brood, deegflapjes met diverse vullingen (zoet en hartig, dus soms is het even doorbijten als je een hap hebt genomen), salades, schaal met worst en kaas. Om het oneerbiedig te zeggen: een samengeraapt zootje. Genoeg om een heel weeshuis te voeden. En dan krijg je dus eerst nog gewoon eten, want de thee is het toetje....

De thee is meestal zwarte thee (chai) met melk. Maar soms ook zonder. De thee wordt gezet in een samovar. Er wordt een sterke thee gezet, die wordt aangevuld met kokend water uit de samovar. De samovar is er ook in een meeneemvariant. Die gaat mee met de picknick. Er zit een soort reservoir in voor hout of kolen zodat je een inpandig vuurtje maakt en het water op die manier aan de kook brengt. En op die manier kun je dus altijd thee kunt drinken.


En wat gebeurt er met de restjes? Dat wordt in plastic zakjes gedaan, of afgedekt met plastic folie. Soms krijg je als gast wat mee naar huis. Het wordt bewaard voor de picknick de volgende dag. Dan ligt het eerst 3 uur in de auto, dan een halve dag in de brandende zon, maar de restjes gaan gewoon mee terug. Mensen hebben een koelkast, maar een deel van de restjes staat ook op het balkon, of in de kast. Blijkbaar kan voedsel een stuk meer aan dan alle HACCP-deskundigen bij elkaar bedacht hebben. Ard, in Kazachstan gaat er een wereld voor je open.



Een andere cultuur, andere gewoontes. Er zin wel meer landen die een dergelijke gastvrijheid laten zien. De Nederlanders komen in vergelijking daarmee er dan maar bekaaid van af, met het spreekwoordelijke ene koekje bij de koffie. ...Bij mij thuis moeten gasten het ook meestal met het ene koekje doen, ook al hebben we ook best vaak taart of cakejes. Mee-eten is,  als ik genoeg tijd heb om iets aan te passen, meestal wel mogelijk. En anders is er altijd nog een vriezer waar meestal wel een restje en in elk geval soep in zit. Als er echt mensen komen eten, is er genoeg, maar niet te veel. Ik heb er een hekel aan om goed eten weg te moeten gooien. Dus als er dan wat overblijft, moet dat wel als restje te verwerken zijn. Daar houd ik - al dan niet bewust- wel rekening mee. Misschien dat de Kazakken het maar karig vinden, maar welkom zijn ze wel.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten